صهیو-مک‌کارتیسم؛ فصل پاکسازی سیاسی قرن بیست‌ویکمی تاریخ آمریکا

میدل‌ایست‌آی در گزارشی به موضوع سرکوب حامیان فلسطین در آمریکا پرداخته است؛ در این گزارش آمده است:

آمریکا در دهه ۱۹۵۰، کارزار گسترده‌ای برای ریشه کن کردن گروهی خاص به‌راه انداخت که فرهنگ ترس را در چشم‌انداز دانشگاهی جا انداخت.

امروزه از آن دوران یعنی مک‌کارتیسم، به‌عنوان فصلی تاریک و شرم‌آور در تاریخ آمریکا یاد می‌شود.

ما اکنون در پژواک آن دوران زندگی می‌کنیم که این بار زیر پرچم دیگری قرار گرفته است؛ این دوران، دوره صهیو-مک‌کارتیسم است: پاکسازی سیاسی جدید که هر کسی را که جرات مخالفت با جنایت‌های رژیم صهیونیستی یا ابراز همبستگی با مردم فلسطین را داشته باشد، هدف قرار می‌دهد.

صهیو–مک‌کارتیسم مانند نسخه اصلی در اهداف اولیه متوقف نمی‌شود.

در ماه‌های اخیر، تشدید نگران‌کننده‌ای در بازداشت، تحت نظر گرفتن، اخراج و مورد آزارواذیت قرار گرفتن حامیان فلسطین وجود داشته است، آن هم فقط به دلیل استفاده این افراد از حقوق قانونی خود.

ماموران اداره مهاجرت و گمرک آمریکا (ICE) محمود خلیل، مقیم دائم قانونی و فارغ‌التحصیل دانشگاه کلمبیا را در خانه‌اش دستگیر و به بازداشتگاهی در ایالت لوئیزیانا منتقل کردند.

یک قاضی مهاجرت فدرال به‌تازگی حکم داده است که امکان اخراج وی نه به دلیل ارتکاب عمل مجرمانه، بلکه به این دلیل که وزیر خارجه آمریکا مدعی است که این فرد تهدیدی برای منافع سیاست خارجی این کشور است، وجود دارد.

اکنون مخالفت به تنهایی برای اخراج کافی است.

رومیسا اوزتورک، دانشجوی ترک‌تبار دکترا در دانشگاه تافتس، در راه مراسم افطار به دست ماموران اداره مهاجرت و گمرک آمریکا بازداشت شد.

جرم وی نوشتن مقاله‌ای در محکومیت نسل‌کشی رژیم صهیونیستی در غزه بود.

این فهرست محدود به محمود خلیل و رومیسا اوزتورک نیست؛ افراد دیگری به دلایل مشابه با بازداشت، اخراج یا بازرسی هدفمند مواجه شده‌اند و این فقط نخستین موج چندماهه جنون ترامپ ۲.۰ است.

موج بعدی در حال شکل‌گیری است.

برخی گزارش‌های مطبوعاتی فاش کردند که دولت ترامپ در حال آماده‌سازی طرح برای سلب وضعیت شهروندان دارای تابعیت به بهانه همسویی با دشمنان خارجی است.

در صورت اجرا شدن این طرح، این نخستین برنامه غیرطبیعی‌سازی در مقیاس گسترده در دهه‌های اخیر با اعزام شهروندان آمریکایی به یک اردوگاه شکنجه مانند گوانتانامو در یک کشور خارجی خواهد بود.

تاریخ نشان می‌دهد که پاکسازی‌های سیاسی هرگز محدود نمی‌مانند؛ در دهه ۲۰۰۰، به‌اصطلاح جنگ علیه تروریسم با مسلمانان آغاز شد و در راهرو‌های تاریک قانون ادعایی میهن‌پرستان گسترش یافت و امروز، سرکوب همبستگی فلسطینی‌ها تنها آغاز راه است.

در حال حاضر، این کارزار فراتر از مهاجران گسترش یافته است؛ لغو روادید، حمله‌های ماموران اداره مهاجرت و گمرک و رد روادید با نرخ هشداردهنده‌ای اتفاق می‌افتد.

تمام دانستن این موضوع در این مرحله ساده‌انگارانه است.

مسیر برای هدف قرار دادن افراد مختلف در حال هموار شدن است و کسانی مجازات می‌شوند که جنایت‌کار نیستند؛ آن‌ها دانشجو، پزشک، استاد، فعالان حوزه فعالیت‌های بشردوستانه، … هستند که در برابر نسل‌کشی، آپارتاید، گرسنگی و قحطی تحمیلی ایستاده‌اند.

آن‌ها به دلیل پایبندی به اصول انسانی مجازات می‌شوند.

سابقه فعالیت حمایت از فلسطین در رسانه‌های اجتماعی به‌عنوان مدرک استفاده می‌شود؛ قانون‌های جدید برای جرم‌انگاری حمایت از فلسطین با ادعا‌هایی مختلف پیشنهاد شده‌اند.

ماشین واقعی خشونت بدون کنترل ادامه دارد؛ کشتار کودکان در غزه با سلاح‌های آمریکایی ادامه دارد؛ خبرنگاران ترور می‌شوند؛ اسامی اعضای خانواده‌ها از ثبت احوال پاک می‌شوند؛ و مردمی که زنگ خطر را به صدا در می‌آورند به سکوت واداشته می‌شوند.

صهیو-مک‌کارتیسم فقط مربوط به فلسطین نیست، بلکه نشان می‌دهد که آمریکا چگونه کشوری است.

همان‌طور که مک‌کارتیسم تحت پارانویای (نوعی بیماری روانی که موجب سوءظن نسبت به دیگران می‌شود) خود فروپاشید، این کارزار نیز فرو می‌پاشد؛ اما پرسش‌های مهمی وجود دارد: چند زندگی دیگر پیش از آن نابود خواهند شد؟ چند صدای وجدان دیگر خاموش خواهد شد؟ آمریکا تا چه اندازه در این مسیر تاریک پیش خواهد رفت تا بتواند ظاهری از ارزش‌هایی را که ادعا می‌کند ارج می‌نهد، نجات دهد؟

انتهای پیام/