روزنامه‌نگاری نسل‌کشی؛ سفیدشویی جنایت در غزه در رسانه‎های غربی

برت لوئی استفنز، ستون‌نویس نیویورک‌تایمز، در جدیدترین مطلب خود برای این روزنامه آمریکایی تلاش کرد با روشی منحصر‌به‌فرد و وحشتناک در روزنامه‌نگاری، جنایتی منحصر‌به‌فرد و وحشتناک را توجیه کند.

با نگاهی به عملکرد رسانه‌های غربی در ۲ سال گذشته یعنی از زمان آغاز جنگ رژیم صهیونیستی علیه غزه می‌توان فهرستی از رسانه‌هایی که برای توجیه و سفیدشویی جنایت‌های این رژیم تلاش کرده‌اند، تهیه کرد.

به گزارش الجزیره، رژیم صهیونیستی قطعا مدیون برت استفنز است؛ ستون‌نویس نیویورک‌تایمز در یکی از صفحه‌های این روزنامه آمریکایی رکورددار، آخرین استدلال دیوانه‌وار خود را با عنوان: «نه، اسرائیل در غزه مرتکب نسل‌کشی نمی‌شود»، منتشر کرد.

مهم نیست که بسیاری از نهاد‌های جهانی، از نهاد‌های مختلف سازمان ملل گرفته تا عفو بین‌الملل، تشخیص داده‌اند که رژیم صهیونیستی دقیقا همین کار را می‌کند؛ این‌ها رسانه‌هایی هستند که به سختی کلمه G (حرف اول نسل‌کشی Genocide) را به‌کار می‌برند، اما استفنز بهتر می‌داند و او خواهد گفت که چرا.

استفنز در همان بند اول مقاله‌اش در نیویورک‌تایمز که شاید باید با هشداری برای خوانندگان مستعد ابتلا به آنوریسم (رگ‌برآمدگی) همراه باشد، می‌پرسد: اگر نیت‌ها و اقدام‌های اسرائیل واقعا نسل‌کشی است، اگر آنقدر بدخواهانه است که متعهد به نابودی غزه‌ای‌ها شده است، چرا روشمندتر و بسیار مرگ‌بارتر نبوده است؟

البته به نظر می‌رسد که تبدیل تقریبا کامل بخش بزرگی از نوار غزه به ویرانه توسط ارتش رژیم صهیونیستی از طریق بمباران خانه‌ها، بیمارستان‌ها، مدرسه‌ها و هر چیز دیگری که می‌توان در این منطقه بمباران کرد، نسبتا روشمند باشد.

در مورد ناکافی بودن مرگ‌بار بودن اقدام‌های مداوم رژیم صهیونیستی علیه نوار غزه، استفنز به تعداد رسمی شهدای فلسطینی نزدیک به ۶۰ هزار نفر در کمتر از ۲ سال اشاره می‌کند و تعجب می‌کند که چرا «مثلا صد‌ها هزار مرگ» وجود ندارد.

او در ادامه اعلام می‌کند که «نخستین پرسشی که گروه نسل‌کشی ضد اسرائیل باید به آن پاسخ دهد این است: چرا تعداد کشته‌شدگان بیشتر نیست؟»

در این میان، پرسش‌های زیادی وجود دارند که خود استفنز باید به آن‌ها پاسخ دهد: چرا او فکر می‌کند قتل‌عام ۶۰ هزار نفر مسئله بزرگی نیست؛ تا نوامبر ۲۰۲۴ (آبان ۱۴۰۳)، رژیم صهیونیستی فقط دست‌کم ۱۷ هزار و ۴۰۰ کودک را در غزه قتل‌عام کرده است، اما ظاهرا حتی این هم به اندازه کافی «بدخواهانه» نیست.

علاوه بر این، طبق مطالعه‌ای که بیش از یک سال پیش در مجله پزشکی لنست منتشر شد، تعداد واقعی قربانیان در غزه از قبل به‌طور بالقوه از ۱۸۶ هزار نفر فراتر رفته است؛ چطور ممکن است این تعداد به «صد‌ها هزار نفر» برسد؟

استفنز به جای اینکه منتظر پاسخی از «گروه نسل‌کشی ضد اسرائیلی» باشد، پاسخ خود را ارائه می‌دهد و ادعا می‌کند که «اسرائیل آشکارا مرتکب نسل‌کشی نمی‌شود»؛ او با استناد به تعریف کنوانسیون نسل‌کشی سازمان ملل از این اصطلاح به‌عنوان «قصد نابودی کامل یا جزئی یک گروه ملی، قومی، نژادی یا مذهبی»، یاد می‌کند و مدعی می‌شود که «من هیچ مدرکی درباره برنامه اسرائیل برای هدف قرار دادن و کشتن عمدی غیرنظامیان غزه ندیدم.»

این ادعا معادل این ادعای مضحک است که هیچ مدرکی درباره برنامه‌ای از سوی گردانندگان یک کشتارگاه مرغ برای پایان دادن عمدی به زندگی طیور موجود در آن وجود ندارد؛ شما ۱۷ هزار و ۴۰۰ کودک را در ۱۳ ماه به‌طور تصادفی نمی‌کشید، اگر عمدا قصد کشتن غیرنظامیان را نداشته باشید و بیمارستان‌ها و آمبولانس‌ها را مکررا بمباران نکنید.

اما موضوع فقط بمب‌های رژیم صهیونیستی نیستند که نسل‌کشی می‌کنند؛ گرسنگی اجباری نیز نسل‌کشی است و در این چارچوب، سوال دیگری که استفنز ممکن است به آن پاسخ دهد این است که چگونه محروم کردن عمدی جمعیتی بالغ بر ۲ میلیون نفر از غذا و آبی که برای بقای انسان ضروری است، به معنای «قصد نابودی» آن گروه نیست.

مقام‌های بهداشتی غزه به‌تازگی گزارش‌هایی از مرگ‌ومیر مردم غزه شامل کودکان، بر اثر گرسنگی و سوءتغذیه خبر دادند و آمارهای آن به شکل روزانه در حال افزایش است.

براساس گزارش‌ها، از پایان ماه مه (اوایل خرداد)، بیش از هزار فلسطینی در حین تلاش برای تهیه غذا از به‌اصطلاح بنیاد بشردوستانه غزه (GHF) قتل‌عام شده‌اند؛ این گروه شیطانی که توسط رژیم صهیونیستی و آمریکا حمایت می‌شود، نه تنها تعداد زیادی از فلسطینی‌های گرسنه را در یک مکان واحد برای آسان‌تر شدن کشتار توسط ارتش رژیم صهیونیستی متمرکز می‌کند، بلکه چشم‌انداز مورد حمایت آمریکای رژیم صهیونیستی را برای اخراج اجباری جمعیت فلسطینی بازمانده نیز پیش می‌برد.

در حالی که استفنز از اشاره به «سیستم توزیع آشفته غذا» در غزه ابایی ندارد، اصرار دارد که طرح‌های بشردوستانه فریب‌کارانه یا سربازان انگشت به ماشه یا حمله‌هایی که به هدف اشتباه اصابت می‌کنند یا سیاستمداران صهیونیستی که به دنبال انتقام‌جویی هستند، به هیچ‌وجه به معنای نسل‌کشی نیستند.

استفنز با وجود همه این‌ها، در حالی که از استفاده از کلمه نسل‌کشی در غزه امتناع می‌کند، از پذیرش این موضوع که خود رژیم صهیونیستی از همان ابتدا یک تلاش نسل‌کشی بوده است، خودداری می‌کند.

صهیونیست‌ها حتی قبل از جعل این رژیم در سرزمین فلسطین در سال ۱۹۴۸، فرآیندی که منجر به کشتار جمعی و تخریب صد‌ها روستا و آوارگی حدود سه چهارم میلیون نفر فلسطینی شد، به خوبی از لزوم کنار گذاشتن اکثریت جمعیت بومی فلسطین آگاه بودند.

از آن زمان، رژیم صهیونیستی یک رژیم نسل‌کش است و به این روند ادامه داده و برای ناپدید کردن فلسطینی‌ها چه از نظر فیزیکی و چه از نظر مفهومی تلاش کرده است، همانطور که در ادعای معروف گلدا مایر، نخست‌وزیر سابق رژیم صهیونیستی، درباره اینکه فلسطینی‌ها «وجود نداشتند»، نمونه آن دیده می‌شود.

در واقع، وجود رژیم صهیونیستی به‌عنوان یک رژیم مهاجر استعماری صهیونیستی مبتنی بر «قصد نابودی کامل یا جزئی یک گروه ملی، قومی، نژادی یا مذهبی به همین ترتیب» است.

استفنز در توجیهات خود ادعای استفاده بی‌قاعده از کلمه نسل‌کشی را مطرح و به آن اعتراض کرد؛ ارتش رژیم صهیونیستی مدت‌هاست که با نیویورک‌تایمز و مجموعه‌ای از دیگر رسانه‌های شرکتی آمریکایی که تمام تلاش خود را می‌کنند تا جنایت‌های رژیم صهیونیستی را به‌عنوان دفاع از خود توجیه کنند، در ارتباط است، اما از آنجایی که رژیم صهیونیستی اکنون با حمایت قاطع ابرقدرت جهانی به ارتکاب یک جنایت وحشتناک منحصر‌به‌فرد در غزه ادامه می‌دهد، روزنامه‌نگاری نسل‌کشانه استیونز نیز به‌طور بی‌قاعده وحشتناک است.

انتهای پیام/