خشونت مسلحانه؛ صادرات خونین آمریکا به کشورهای اروپایی

خشونت مسلحانه در آمریکا یک بحران جدی و مهارناپذیر است؛ از آغاز سال میلادی جدید تاکنون ۷ هزار و ۸۷۰ آمریکایی بر اثر خشونت مسلحانه جان خود را از دست داده و ۱۴ هزار و ۳۰۸ نفر زخمی شدند.

در حالی که شمار تیراندازی‌های جمعی در آمریکا تا میانه هفتمین ماه سال ۲۰۲۵ به ۲۷۷ مورد رسید، ۷ مورد کشتار جمعی مسلحانه نیز در این کشور ثبت شد.

این در حالی است که نگرانی از احتمال سرایت همه‌گیری خشونت مسلحانه در آمریکا به دیگر نقاط جهان به‌ویژه اروپا به واقعیت مبدل شده است.

به گزارش فارین افرز، خشونت مسلحانه به بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی روزمره در آمریکا تبدیل شده است.

براساس داده‌های گان ویلونس آرشیو، آمریکا بین سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۳ هر ساله بیش از ۶۰۰ تیراندازی جمعی را ثبت کرده است؛ تیراندازی جمعی به حادثه‌هایی اطلاق می‌شود که طی آن‌ها دست‌کم ۴ نفر بدون احتساب عامل تیراندازی کشته یا زخمی شوند.

تلفات جسمی و روحی بحران خشونت مسلحانه در آمریکا به‌طور نامتناسبی بر دوش جوانان است: خشونت با اسلحه اکنون عامل اصلی مرگ‌ومیر آمریکایی‌های بین یک تا ۱۷ سال است؛ گزارش سال ۲۰۲۴ Everytown for Gun Safety، آزمایشگاه تحقیقات و نوآوری قطبی‌سازی و افراط‌گرایی و مرکز حقوقی فقر نشان داد که یک جوان آمریکایی به‌طور متوسط دست‌کم یک نفر را می‌شناسد که با اسلحه زخمی یا کشته شده است.

با وجود این، آنچه کمتر درک می‌شود، میزان خطری است که از صدور خشونت مسلحانه از آمریکا به دیگر نقاط جهان وجود دارد؛ روندی که به شکلی منحصر‌به‌فرد در جریان است.

یک مرد مسلح ۲۱ ساله در ماه گذشته در مدرسه سابق خود در گراتس اتریش، اقدام به تیراندازی کرده و ۱۰ دانش‌آموز را در یکی از مرگ‌بارترین روز‌ها در این کشور از زمان جنگ جهانی دوم، به قتل رساند.

به سرعت مشخص شد که قاتل «اشتیاق قابل توجهی» به تحقیق در مورد تیراندازی در مدرسه‌های آمریکا داشته است؛ یک رئیس پلیس در اتریش گفت که عامل تیراندازی به‌ویژه از قتل‌عام مدرسه‌ای در کلمباین ایالت کلرادوی آمریکا در سال ۱۹۹۹ الهام گرفته شده است.

مرد مسلح اتریشی فقط نمونه‌ای از مجموعه رو به رشد عاملان بین‌المللی خشونت هدفمند است که از یک آمریکایی الهام گرفته‌اند؛ مدت‌هاست که مشخص شده است که در آمریکا، تیراندازی در مدرسه‌ها یک پدیده همه‌گیر است و این همه‌گیری در حال حاضر در حال گسترش به فراتر از مرز‌های آمریکا است.

جیسون سیلوا، محقق برجسته در زمینه خشونت مسلحانه در گزارشی در سال ۲۰۲۴، دریافت که در مجموعه‌ای از ۳۵ کشور که از نظر سیاسی و اقتصادی نسبتا مشابه آمریکا هستند، تعداد تیراندازی‌های جمعی عمومی از دهه اول تا دوم قرن بیست‌ویکم بیش از ۲ برابر شده است.

سیلوا تصریح کرد: بیشترین تعداد حادثه‌ها در سال‌های ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰ رخ داده است.

در عین حال، تحقیقات نشان می‌دهد که بسیاری از این حادثه‌ها مستقیما با نمونه‌هایی که توسط تیراندازان آمریکایی ایجاد شده است، مرتبط بوده‌اند.

تیراندازی‌های جمعی اکنون نوعی خونین از نفوذ خارجی آمریکا را تشکیل می‌دهند؛ این نفوذ با بی‌ثبات کردن متحدان آمریکا، تصویر ادعایی جهانی این کشور را نیز تضعیف می‌کنند.

آمریکا؛ رئیس بلامنازع خشونت‌ها مسلحانه در جهان

آمریکا علاوه بر اینکه بزرگ‌ترین تاجر مرگ در سراسر جهان است، همچنان رئیس بلامنازع جهان در زمینه خشونت با اسلحه نیز محسوب می‌شود؛ اگرچه میزان مرگ‌ومیر سرانه با سلاح گرم در آمریکا در ۵۰ سال گذشته نسبتا ثابت مانده، این کشور افزایش قابل توجهی در حادثه‌های تیراندازی جمعی را تجربه کرده است.

به‌عنوان مثال، بین سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۸، آمریکا ۳ هزار و ۵۰۰ درصد بیشتر از مکزیک که دومین کشور با بیشترین میزان تیراندازی در مدرسه‌ها بود، تیراندازی ثبت کرد؛ بنابراین تصویر موجود از آمریکا در رسانه‌های خارجی به‌عنوان یک کشور فوق‌العاده خشن درست است.

در عین حال، مقام‌های کشور‌های اروپایی به‌عنوان متحدان آمریکا درباره قوانین سهل‌انگارانه این کشور در مورد ایمنی سلاح توصیه می‌کنند و هشدار می‌دهند؛ آلخاندرو مایورکاس، وزیر سابق امنیت داخلی آمریکا در سخنرانی خود در شورای روابط خارجی در سال ۲۰۲۳ اظهار کرد که وقتی با سیاستمداران غیرآمریکایی صحبت می‌کرد، «تقریبا هر بار» آن‌ها ۲ پرسش را درباره این کشور مطرح می‌کردند: پرسش نخست در مورد قطب‌بندی سیاسی آمریکا و پرسش دوم درباره اسلحه و تعداد قتل‌های مسلحانه در این کشور.

یک خبرنگار دانمارکی پس از قتل‌عام ۲۰۲۲ در اووالد ایالت تگزاس، نوشت: فقط در آمریکا است که یک کودک ۷ ساله برای یادگیری تیراندازی در مدرسه‌ها، به مدرسه می‌رود؛ در عین حال، در سرمقاله‌ای در روزنامه لوموند فرانسه آمده است: اگر استثنایی بودن آمریکایی وجود داشته باشد، تحمل این واقعیت است که مدرسه‌ها در آمریکا مرتبا به میدان‌های تیراندازی خونین تبدیل می‌شوند.

اما این تصور که آمریکا در مورد خشونت با اسلحه کاملا منحصر به فرد باقی مانده است، به‌طور فزاینده‌ای اشتباه است؛ پایگاه Wisevoter در سال ۲۰۲۳ گزارش داد که به‌ویژه در اروپا، «تعداد و شدت» تیراندازی‌های جمعی در دهه گذشته به‌طرز چشمگیری افزایش یافته است؛ افزایش چنین حادثه‌هایی محدود به اروپا نیست: خشونت هدفمند با سلاح گرم به تهدیدی رو به رشد در سراسر جهان تبدیل شده است.

با وجود این، آمریکا همچنان در صدر فهرست جهانی قرار دارد و همچنان رئیس خشونت‌های مسلحانه در جهان است.

تحقیقات متعددی نشان می‌دهد که خشونت با اسلحه واگیردار است؛ محققان خشونت با اسلحه به به‌اصطلاح اثر کلمباین اشاره می‌کنند که در آن تیراندازان کلمباین یک «سناریوی فرهنگی» برای مهاجمان آینده ایجاد کردند که شامل انتخاب‌ تاکتیک و حتی لباس‌های خاص بود.

به همین ترتیب، شواهد قابل توجهی وجود دارد که نشان می‌دهد عاملان آمریکایی تیراندازی‌های جمعی الهام‌بخش مهاجمان خارجی بوده‌اند؛ کلمباین مستقیما منجر به حمله‌های تقلیدی در برزیل، کانادا، فنلاند و … شد و جان ده‌ها نفر را گرفت.

یک جرم‌شناس آلمانی در گفت‌وگو با گاردین گفت: پدیده قتل‌عام توسط جوانان در مدرسه‌های آلمان تنها از زمان کلمباین وجود داشته است.

سیلوا و همکار محققش آدام لنکفورد در سال ۲۰۲۲ دریافتند که به نظر می‌رسد تیراندازان جمعی که به دنبال شهرت هستند و در خارج از آمریکا اقدام به تیراندازی کرده‌اند، بیشتر تحت تاثیر تیراندازان جمعی آمریکایی بوده‌اند تا عاملان حمله‌ها از کشور‌های دیگر.

برای مثال، الکساندر بیسونت، سفیدپوست نژادپرستی که در سال ۲۰۱۷ با تیراندازی ۶ نفر را در مسجدی در شهر کِبِک کشت، پیش از حمله خود، در اینترنت به دنبال فهرست تیراندازی‌های مدرسه‌ها در آمریکا گشت.

تیراندازان مختلفی به اسلاف آمریکایی خود اشاره کرده‌اند؛ در لوتون انگلیس، یک تیرانداز مدرسه‌ای که در سپتامبر گذشته سه عضو یک خانواده را به قتل رساند، تحقیقات گسترده‌ای در مورد تیراندازی‌ها انجام داده بود و ادعا می‌کرد که امیدوار است قتل‌عام ویرجینیا تک در سال ۲۰۰۷ را که ۳۲ کشته برجای گذاشت، تکرار کند.

یک سفیدپوست نژادپرست که در سال ۲۰۱۹ در نیوزیلند ۵۱ نمازگزار را در ۲ مسجد در کرایست‌چرچ به قتل رساند؛ او قصد داشت در آمریکا به شهرت برسد و بر سیاست این کشور تاثیر بگذارد.

گذشته از این موارد، آمریکا خشونت را به‌طور غیرمستقیم به خارج از مرزهای خود نیز صادر می‌کند؛ پلتفرم‌های (سکوهای) رسانه‌های اجتماعی آمریکا که نسبت به شرکت‌های رسانه‌های اجتماعی در دیگر کشور‌ها کمتر تحت نظارت هستند، در تجلیل از خشونت، به‌ویژه برای مردان جوان سرخورده، نقش دارند.

به‌عنوان مثال، در سال ۲۰۲۳، شاکیان ۲ پرونده را علیه گوگل و X (که در آن زمان هنوز توییتر نامیده می‌شد) به دیوان عالی آمریکا ارائه و ادعا کردند که این پلتفرم‌ها حمله‌های تروریستی در پاریس در سال ۲۰۱۵ و استانبول در سال ۲۰۱۷ را تسهیل کرده‌اند.

پس از شکست این دعاوی، تنظیم‌کنندگان خارجی شروع به تلاش برای مهار این شکل بدخیم از نفوذ آمریکا کردند.

استرالیا در سال ۲۰۲۴، در پاسخ به نگرانی‌ها در مورد سلامت روان کودکان و نقش پلتفرم‌های فناوری در دامن زدن به افراط‌گرایی خشونت‌آمیز، قانونی را تصویب کرد که استفاده کودکان زیر ۱۶ سال از رسانه‌های اجتماعی را ممنوع می‌کند.

اتحادیه اروپا در سال ۲۰۲۲، قانون خدمات دیجیتال را تصویب کرد که در را برای جریمه‌های سنگین علیه شرکت‌ها ازجمله شرکت‌های آمریکایی که «محتوای غیرقانونی مانند نفرت‌پراکنی، محتوای تروریستی یا مطالب سوءاستفاده جنسی از کودکان را منتشر می‌کنند»، باز کرد.

اکنون شرکت X با تحقیقات چندجانبه‌ای در مورد رعایت تعهد DSA (قانون خدمات دیجیتال) برای مقابله با «انتشار و تقویت محتوای غیرقانونی و اطلاعات نادرست» رو‌به‌رو است و با جریمه‌های قابل توجه یا حتی ممنوعیت مواجه است.

پیامدهای صدور خشونت مسلحانه برای آمریکا

سیاست‌گذاران آمریکایی به‌طور کلی تمایل دارند مشکل خشونت با اسلحه در این کشور را (اگر بپذیرند این موضوع یک مشکل واقعی است)، به‌عنوان یک مسئله صرفا داخلی تفسیر کنند، اما خشونت با اسلحه در آمریکا چیزی بیش از مجموعه‌ای از تراژدی‌های محلی است.

به ادعای کارشناسان و تحلیلگران آمریکایی این امر پیامد‌های عمیقی برای سیاست خارجی این کشور داشته و نقش آمریکا در تحریک خشونت در خارج از کشور را تشدید می‌کند.

برای مثال، در سپتامبر ۲۰۲۴، مقام‌های آمریکایی ۲ شهروند این کشور را دستگیر و آن‌ها را به هدایت یک جنبش آنلاین بین‌المللی به نام Terrorgram Collective متهم کردند که حمله‌های نژادپرستانه سفیدپوستان را تحریک کرده بود؛ حمله‌هایی که منجر به کشته و زخمی شدن مردم در اسلواکی و ترکیه، هر ۲ از متحدان ناتوی آمریکا، شده بود.

آمریکا با صدور خشونت به دیگر کشور‌ها به‌صورت روزانه با چالش‌های جدیدی مواجه می‌شود؛ دولت‌های کشور‌های مختلفی مانند استرالیا، آلمان، اروگوئه و … در واکنش مستقیم به تیراندازی‌های جمعی در آمریکا، به شهروندان خود در مورد سفر به این کشور هشدار داده‌اند.

توصیه‌نامه سفر دولت کانادا به کسانی که قصد سفر به آمریکا را دارند، هشدار می‌دهد که «با نحوه واکنش به یک موقعیت تیراندازی فعال آشنا شوند».

نظرسنجی One Morning Consult که در ۲۰۲۲ در چین انجام شد، نشان داد که ۹۳ درصد از پاسخ‌دهندگان موافق بودند که «ترس از جرایم خشونت‌آمیز ممکن است باعث شود که آن‌ها در سفر به آمریکا تجدیدنظر کنند».

برخی از کشور‌های غنی از اسلحه که از فکر کنترل سختگیرانه‌تر اسلحه ناراحت هستند، فرهنگ اسلحه آمریکا را به دلیل فاسد کردن فرهنگ خودشان سرزنش می‌کنند؛ برای مثال، پس از ۲ تیراندازی دسته‌جمعی پشت سر هم در صربستان در سال ۲۰۲۳، یک کهنه‌سرباز صرب از نحوه‌ی تغییر رویکرد فرهنگی آمریکا به سلاح گرم در کشورش انتقاد کرد.

از آنجا که اسلحه‌هایی که در صحنه‌های جرم مکزیک بین سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۲ پیدا و برای ردیابی ارسال شده‌اند، ساخت آمریکا هستند، مکزیک از تولیدکنندگان سلاح آمریکایی شکایت کرده است تا جریان قاچاق اسلحه‌های آمریکایی را متوقف کند.

کشور‌های غیردوست با آمریکا نیز نقش این کشور را به‌عنوان صادرکننده خشونت برجسته کرده‌اند؛ روسیه و چین از آن جمله هستند.

سخنگوی وزارت خارجه چین در سال ۲۰۲۳، اعلام کرد که آمریکا نه دموکراسی یا پیشرفت حقوق بشر، بلکه بی‌ثباتی را برای کشور‌های دیگر به ارمغان می‌آورد؛ وی تاکید کرد: میزان بالای خشونت اسلحه در مکزیک و پاکستان را می‌توان به سلاح‌های صادراتی آمریکا نسبت داد.

آمریکا؛ تاجر مرگ

جوزف نای، دانشمند سیاسی با نفوذ آمریکا بود که مفهوم قدرت نرم را رواج داد؛ وی نقش حیاتی جذابیت یک فرهنگ در جذب دیگر ملت‌ها به حوزه نفوذ خود را توضیح داد؛ کارشناسان آمریکایی ادعا می‌کنند این کشور مدت‌ها قبل از اینکه نای این اصطلاح را رواج دهد، از مجریان بزرگ سیاست قدرت نرم بود.

آن‌ها به سیاست‌گذاران آمریکایی که مشتاق ادامه این سیاست هستند، توصیه می‌کنند باید تاثیر صادرات عمده جدید خود، یعنی خشونت مسلحانه را به‌طور جدی در نظر بگیرند؛ از نظر آن‌ها موثرترین راه برای سران آمریکایی برای رسیدگی به این مشکل، اقدام جدی‌تر برای کنترل خشونت مسلحانه در داخل کشور است؛ تاکنون، قتل مداوم دانش‌آموزان آمریکایی باعث چنین تغییرهایی نشده است.

اما شاید نگرانی‌های ژئوپلیتیکی این کار را انجام دهد؛ خشونت مسلحانه در آمریکا باعث رنج و تحقیر متحدانش شده است.

این در حالی است که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، با کاهش بودجه دیپلماسی فرهنگی، همچنان به شدت علاقه‌مند به موفقیت صادرات آمریکا هم به خاطر منافع شرکت‌های آمریکایی و هم برای شهرت این کشور به‌عنوان سازنده و تامین‌کننده کالا‌های پیشرفته است.

واقعیت این است که خشونت مسلحانه به یک صادرات پیشرفته آمریکا تبدیل شده است.

انتهای پیام/