تسلیحات ممنوعه آلمان؛ کابوس جهانی صلح و حقوق بشر 

آلمان در زمینه سلاح‌های ممنوعه (شامل ۲ دسته سلاح‌های متعارف با آثار زیان‌بار خاص و سلاح‌های کشتار جمعی شامل شیمیایی، بیولوژیک و هسته‌ای) تاریخچه پیچیده‌ای دارد.

این تاریخچه هم با استفاده آلمان از سلاح‌های ممنوعه و هم با مشارکت این کشور در تجارت غیرقانونی چنین تسلیحاتی در درازای تاریخ مشخص می‌شود.

آلمان نخستین کشوری بود که در جنگ جهانی اول از سلاح‌های شیمیایی مانند گاز خردل و فسژن استفاده کردند؛ اقدامی که نقض توافق‌نامه‌های بین‌المللی بود و بیش از یک میلیون مصدوم و حدود ۹۰ هزار کشته برجای گذاشت.

این امر مهر تاییدی بر بی‌توجهی آلمان به موضوع حقوق بشر و اولویت منافع بر این اصل ارزشمند بود.

پس از جنگ جهانی اول، آلمان مخفیانه تسلیحات خود را ازجمله از طریق توسعه و آزمایش سلاح‌های ممنوعه در پیمان ورسای تجدید کرد.

آلمان پس از جنگ جهانی دوم با وجود محدودیت‌های اولیه، به‌عنوان کشور عضو ناتو اقدام به تجدید قوای تسلیحاتی خود کرد؛ این امر سبب شد تا آلمان با ادعای ایده صلح ژرمنی به یکی از بزرگ‌ترین تاجران مرگ در سراسر جهان تبدیل شود.

در عین حال، آلمان و صنعت تسلیحات آن همچنان در تجارت غیرقانونی اسلحه درگیر هستند و سلاح‌های آلمانی به مناطق جنگی گسیل می‌شوند که نقض حقوق بشر در جریان آن‌ها به گستردگی روی می‌دهد.

یکی از نزدیک‌ترین مصداق‌های این مورد از نظر زمانی، تداوم جریان ارسال تسلیحات به اراضی اشغالی است؛ این روند که به دلیل استفاده رژیم صهیونیستی از تسلیحات یادشده در اجرای استراتژی نسل کشی غزه برلین را با موج جدی از انتقاد‌ها مواجه کرده است، همچنان ادامه دارد.

• بیشتر بخوانید:
• تاول‌های صلح ژرمنی؛ سکوت آلمان در مقابل پیشنهاد سازوکار حقیقت‌یاب
• صلح آلمانی؛ تعبیر خاص ژرمن‌ها از فروش ادوات جنگی و شیمیایی

تسلیح رژیم بعث عراق به سلاح شیمیایی در جریان جنگ تحمیلی ۸ ساله علیه ایران نیز یکی از سیاه‌ترین نقطه‌های پرونده تاریخ تسلیحات ممنوعه آلمان است؛ تسلیحات شیمیایی آلمانی نقش اصلی را در رقم خوردن جنایت‌های مرگ‌بار علیه مردم ایران در جریان این جنگ داشتند.

پرونده‌های آلمان چالش‌های اجرای توافق‌نامه‌های کنترل تسلیحات و پتانسیل کشور‌ها برای دور زدن محدودیت‌ها از طریق فعالیت‌های مخفیانه و مشارکت در تجارت جهانی اسلحه را برجسته می‌کند.

این تمام ماجرای آلمان و تسلیحات ممنوعه نیست؛ سودای تسلیحات هسته‌ای برلین با در نظر داشتن سابقه آلمان در سودجویی و بی‌توجهی به اصول حقوق بشری مدتی است که زنگ هشدار را در جهان به صدا درآورده است.

رافائل گروسی، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به‌تازگی اعلام کرد که کشور آلمان با در اختیار داشتن توانایی و مواد لازم برای توسعه سلاح هسته‌ای، برای ساخت چنین سلاحی فقط ۴۸ ساعت زمان نیاز دارد و می‌تواند ظرف چند ماه یه یک کشور هسته‌ای مبدل شود.

وی مدعی شد: جهانی که در آن هر کشوری اجازه داشته باشد سلاح هسته‌ای داشته باشد، جهانی خطرناک‌تر خواهد بود و می‌تواند به فاجعه منتهی شود.

پیش از این، شماری از مقام‌های برجسته آلمان، ازجمله ینس اشپان، رئیس بلوک CDU/CSU در بوندستاگ، ادعا کرده بودند که زرادخانه هسته‌ای آمریکا مستقر در آلمان برای بازدارندگی کافی نیست و خواستار دسترسی به تسلیحات هسته‌ای فرانسه یا انگلیس شدند.

اقدام آلمان که از زمان جنگ جهانی دوم تاکنون زیر چتر هسته‌ای آمریکا محل استقرار حدود ۲۰ کلاهک هسته‌ای در پایگاه هوایی «بوشل» قرار دارد، خطر‌ها و پیامد‌های زیادی برای صلح و امنیت بین المللی به دنبال دارد.

یکی از مهم‌ترین پیامد‌های این امر، تشدید رقابت تسلیحات هسته‌ای به‌ویژه در اروپا است؛ در صورت به راه افتادن چنین رقابتی، دومینوی ورود کشور‌های اروپایی به باشگاه دارندگان تسلیحات هسته‌ای جهان را بیش از پیش با خطر‌های جدی مواجه می‌کند.

در عین حال، این امر می‌تواند تنش‌های ژئوپلیتیکی را افزایش دهد و اروپا را به نقطه‌ای خطرناک بکشاند.

فراتر از خطر‌هایی که بمب هسته‌ای آلمانی می‌تواند برای صلح و امنیت بین‌المللی درپی داشته باشد، نگرانی‌های حقوقی و اخلاقی نیز وجود دارند که با نگاهی به تاریخ استفاده این کشور از تسلیحات ممنوعه پررنگ‌تر هم می‌شوند.

کارشناسان با اشاره به اینکه بازخوانی تاریخ سبب می‌شود تا آلمان ذاتا به‌عنوان یک کشور متجاوز دیده می‌شود، می‌گویند که آلمان ۲ جنگ جهانی را آغاز کرده است، بنابراین نمی‌توان در مورد تسلیحات هسته‌ای به آن اعتماد داشت.

انتهای پیام/