هشدار‌های تخلیه رژیم صهیونیستی در غزه؛ مناطق امن یا محل کشتار نظام‌مند؟

فلسطینی‌ها طی ساعت‌های گذشته با انفجار‌های بی‌پایان، گلوله‌باران توپخانه و حمله‌های هوایی، به‌ویژه در شجاعیه و جبالیا، از خواب بیدار شدند.

الجزیره گزارش کرد که این مناطق جایی هستند که ارتش رژیم صهیونیستی به‌تازگی برای آن هشدار تخلیه صادر کرده است. در این هشدار از فلسطینی‌های شرق شهر غزه خواسته شده تا به بخش غربی، جایی که بیشتر فلسطینی‌ها درحال حاضر آواره هستند، تخلیه کنند.

رژیم صهیونیستی به خانه‌ای در اردوگاه آوارگان الشاطی حمله کرد و دست‌کم ۵ فلسطینی از یک خانواده را به شهادت رساند و ده‌ها نفر را مجروح کرد. الشاطی یکی از پرجمعیت‌ترین مناطق است، زیرا یک اردوگاه بوده و بسیاری از مردم بخش شمالی غزه در آنجا پناه گرفته‌اند.

با وجود دستور آوارگی که از فلسطینی‌ها می‌خواهد به بخش غربی شهر غزه نقل مکان کنند، آن منطقه نیز مورد حمله قرار می‌گیرد.

فلسطینی‌ها همچنین برای یافتن غذا در تلاش هستند و با این تهدید‌های مداوم تخلیه، هیچ گزینه‌ای ندارند. هر کجا که بروند، هنوز مورد حمله قرار می‌گیرند.

در همین حال، ارتش رژیم صهیونیستی تازه‌ترین تهدید تخلیه اجباری را برای غیرنظامیان ساکن در ۱۶ منطقه در شمال غزه صادر کرده است.

سخنگوی ارتش رژیم اشغالگر گفت که این تهدید هشداری فوری برای همه کسانی است که هنوز در شهر غزه و جبالیا در محله‌های نام برده‌شده حضور دارند. او اضافه کرد که این افراد باید به‌طور فوری به سمت جنوب، به سمت المواصی تخلیه شوند.

به‌اصطلاح مناطق امن، ازجمله المواصی در خان‌یونس، با وجود اینکه ارتش رژیم صهیونیستی فلسطینی‌ها را مجبور به نقل مکان به آن مناطق می‌کند، به‌طور مداوم هدف حمله‌های رژیم صهیونیستی قرار می‌گیرند.

ناظر حقوق بشری اروپا-مدیترانه (یورو-مد مانیتور) نوشت: پس از ۲۱ ماه حمله مداوم اسرائیل، فلسطینی‌ها در نوار غزه در کمتر از ۱۵ درصد از این منطقه محصور، یعنی کمتر از ۵۵ کیلومتر مربع، محصور شده‌اند. حدود ۲.۳ میلیون نفر در شرایط خفقان‌آوری گیر افتاده‌اند و هر کدام فضای کمتری در مقایسه با فضای اختصاص داده شده به زندانیان در خلیج گوانتانامو دارند.

جمعیت در این فضای باریک تحت بمباران و محاصره مداوم، محروم از آب، غذا، سرپناه و مراقبت‌های بهداشتی به دام افتاده‌اند و در عمل از بازگشت به مناطق ویران‌شده یا محدودشده زادگاه خود منع شده‌اند. 

• بیشتر بخوانید:
• تامین لوازم قتل‌عام المواصی؛ نقش انگلیس در جنایت‌های رژیم صهیونیستی در غزه
• حمله به مراکز توزیع آب و غذا در غزه؛ جنایتی که هر روز تکرار می‌شود

این بخشی از یک سیاست عمدی است که منعکس‌کننده یک فرآیند نسل‌کشی توسط رژیم صهیونیستی برای ریشه‌کن کردن مردم و محو حضور فیزیکی و جمعیتی آنها از طریق کشتار جمعی، آوارگی اجباری، گرسنگی و نابودی نظام‌مند زندگی است.

با ورود نسل‌کشی رژیم صهیونیستی به بیست‌ودومین ماه خود، واقعیت میدانی دیگر بمباران و کشتار صرف نیست، بلکه یک فرآیند جامع برای محو نوار غزه است. با ساکنان اکنون به‌عنوان بازداشت‌شدگان در یک بازداشتگاه دسته‌جمعی، محدود به یک منطقه خفقان آور به مساحت حداکثر ۵۵ کیلومتر مربع، تحت نظارت دقیق نظامی و هدف‌گیری مستقیم، رفتار می‌شوند. این اقدام پس از آن صورت می‌گیرد که رژیم صهیونیستی حدود ۸۵ درصد از این منطقه محصور را از طریق دستور تخلیه یا کنترل نظامی به مناطق محدود تبدیل کرده است.

چنین اقدام‌هایی سیاستی آگاهانه برای ریشه‌کن کردن جمعیت فلسطینی در نوار غزه از طریق ریشه‌کن کردن ساکنان، تضعیف حیات انسانی و از هم پاشیدن ساختار اجتماعی و جغرافیایی نوار غزه در قالب یک الگوی نظام‌مند از جنایات است. این الگو براساس قوانین بین‌المللی یک عمل نسل‌کشی محسوب می‌شود.

ساکنان در شرایط ازدحام شدید در منطقه‌ای محدود و ویران‌شده زندگی می‌کنند، به‌طور شبانه‌روزی هدف قرار گرفته‌اند و حتی از ابتدایی‌ترین خدمات محروم هستند. میانگین تراکم جمعیت حدود ۴۰ هزار نفر به ازای هر کیلومتر مربع است؛ در همین حال این نرخ برای منطقه المواصی بیش از ۴۷ هزار نفر به ازای هر کیلومتر مربع است. این میزان تراکم جمعیت در جهان بی‌سابقه است. 

هیچ منطقه‌ای در نوار غزه امن نیست. امروزه هیچ جایی وجود ندارد که بتواند به‌عنوان پناهگاه یا حتی سرپناه موقت عمل کند. برق، آب آشامیدنی، مراقبت‌های بهداشتی و غذا در دسترس نیستند. فاضلاب کوچه‌ها را فرا گرفته است، درحالی که بیماری‌ها، بیماری‌های واگیردار، جوندگان، حشرات و گرسنگی شیوع پیدا کرده و تمام جنبه‌های زندگی را تحت تاثیر قرار داده است. در واقعیت، مردم در میان رنج‌های روانی و جسمی بی‌وقفه و ناامیدی عمیق روزانه، چیزی جز گزینه وحشتناک و اجباری آوارگی بی‌پایان ندارند. 

انتهای پیام/