وضعیت کودکان مهاجر در بازداشتگاه‌های آمریکا

کودکی پس از اینکه به مدت ۴ روز از تعویض لباس خود منع شد، دچار التهاب پوستی شد. پسر بچه‌ای که حوصله‌اش سر رفته بود و از ناامیدی رنج می‌برد، شروع به ضربه زدن به سر خود کرد. کودکی مبتلا به اوتیسم و اختلال کم‌توجهی/بیش‌فعالی، با وجود التماس‌های مادرش، مجبور شد بدون دارو بماند.

وکلای کودکان مهاجر زندانی در بازداشتگاه‌های مهاجرتی آمریکا این اظهارات و موارد دیگر را از کودکان و خانواده‌هایی که از مارس (اسفند/فروردین) تا ژوئن (خرداد/تیر) در مراکز محبوس بودند، جمع‌آوری کردند. 

دولت آمریکا حتی از قاضی دادگاه منطقه‌ای فدرال درخواست کرده که حمایت‌های موجود (موسوم به توافق‌نامه فلورس) را که حقوق و خدمات اولیه (ازجمله شرایط ایمن و بهداشتی) را برای کودکان مهاجری که توسط دولت آمریکا زندانی می‌شوند، الزامی می‌کند، لغو کند.

دولت آمریکا استدلال می‌کند که حمایت‌های مقرر مهاجرت را تشویق می‌کند و در توانایی آن برای ایجاد سیاست مهاجرتی اختلال ایجاد می‌کند. 

انتظار می‌رود که دالی جی، قاضی دادگاه منطقه‌ای آمریکا که در کالیفرنیا است، پس از جلسه استماع در ۸ آگوست (۱۷ مرداد) در مورد این درخواست حکمی صادر کند.

با وجود حمایت‌هایی که در قانون عنوان شده، کودکان تا چند هفته در مراکز ناامن و غیربهداشتی اداره گمرک و حفاظت مرزی آمریکا مانند چادرها، فرودگاه‌ها و دفاتر نگهداری می‌شوند. این درحالی است که براساس قوانین خود اداره گمرک و حفاظت مرزی آمریکا، افراد به‌طور معمول نباید بیش از ۷۲ ساعت در بازداشتگاه‌های آن نگهداری شوند. 

سرجیو پرز، مدیر اجرایی مرکز حقوق بشر و قانون اساسی مستقر در کالیفرنیا، گفت: بزرگترین ترس این است که بدون فلورس، ما یک مسیر حیاتی شفافیت و پاسخگویی را از دست خواهیم داد. آنگاه با موجی از سوءاستفاده از افراد، نقض حقوق آنها و نوع رفتاری که نمی‌توان تحمل کرد، مواجه خواهید شد.

توافق‌نامه فلورس از سال ۱۹۹۷ حداقل استاندارد‌ها و نظارت را برای کودکان مهاجر بازداشت‌شده تعیین کرده است. این توافق‌نامه به نام جنی لیزت فلورس ۱۵ ساله اهل السالوادور، نامگذاری شده است که در اواسط دهه ۱۹۸۰ به یک بازداشتگاه در آمریکا برده شد و مورد بدرفتاری قرار گرفت. 

این توافق‌نامه استاندارد‌های ملی را برای حفاظت از کودکان مهاجر بازداشت‌شده توسط مقام‌های فدرال تعیین کرد، که شامل الزام‌هایی برای مراکز بازداشت امن و بهداشتی، دسترسی به آب تمیز، غذای مناسب، لباس، رخت‌خواب، فرصت‌های تفریحی و آموزشی، بهداشت، به علاوه مراقبت‌های پزشکی و بهداشت روانی مناسب است. رده کودکان در بازداشتگاه‌های مهاجران از نوزاد تا نوجوان را شامل می‌شود.

وکلا و فعالان حامی حقوق مهاجران این ایده را که توافق‌نامه فلورس مهاجرت را تشویق می‌کند، رد کرده‌اند و استدلال می‌کنند که شرایط در کشور‌های مبدا افراد را به سمت مهاجرت سوق می‌دهد.

ترامپ نخستین رئیس‌جمهور آمریکا نیست که به دنبال اصلاح یا پایان دادن به این توافق است.

دولت باراک اوباما، رئیس‌جمهور وقت آمریکا در سال ۲۰۱۶ به‌طور ناموفقی تلاش کرد تا کودکان مهاجر با سرپرست را از توافق فلورس معاف کند، با این استدلال که هجوم مهاجران از آمریکای مرکزی، سیستم را تحت‌الشعاع قرار داده است.

نخستین دولت ترامپ در سال ۲۰۱۹، به دنبال سیاستی که باعث جدایی خانواده‌ها شد، اعلام کرد که فلورس را با مقررات جدیدی برای گسترش بازداشت خانوادگی و حذف محدودیت زمانی بازداشت جایگزین خواهد کرد. دادگاه‌ها این طرح را نیز رد کردند.

دولت جو بایدن هم در سال ۲۰۲۴ پس از آنکه دفتر اسکان مجدد پناهندگان آمریکا برخی از استاندارد‌های فلورس را در مقررات اداره گمرک و حفاظت مرزی آمریکا گنجاند، درخواست حذف وزارت بهداشت و خدمات انسانی آمریکا را از این توافق ارائه داد. 

انتهای پیام/