سه شنبه ۲۱ مرداد ۱۴۰۴
ریسپانسیبل استیت‌کرفت طی مقاله‌ای نوشت که تجاوز رژیم صهیونیستی نقض حاکمیت ایران و یک اقدام تجاوزکارانه گستاخانه بود که به کشته‌شدن ده‌ها غیرنظامی در کنار فرماندهان ارشد نظامی و دانشمندان هسته‌ای منجر شد.
سران اروپا زمانی که هواپیما‌های جنگی رژیم صهیونیستی به ایران تجاوز کردند، این حمله را محکوم نکردند. در عوض، آنها به‌طرز عجیبی این تجاوز را تایید و ایران را به‌خاطر اینکه خاکش مورد تجاوز قرار گرفته، محکوم کردند.
امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه با محکوم کردن برنامه هسته‌ای جاری ایران و تاکید مجدد بر حق ادعایی رژیم صهیونیستی برای آنچه دفاع از خود و تامین امنیت خود خوانده شده، لحن خود را تعیین کرد.
به‌نظر می‌رسید که اورسلا فون‌درلاین، رئیس کمیسیون اروپا با همان لحن بر حق ادعایی رژیم صهیونیستی تاکید کرده است، که با برخی کلیشه‌های لزوم خویشتن‌داری و کاهش تنش‌ها تزیین شده است.
وزارت خارجه آلمان یک قدم فراتر رفت و در واقع ایران را به‌خاطر حمله به اراضی اشغالی، حتی پیش از اینکه ایران موشک‌های خود را در پاسخ به تجاوز رژیم صهیونیستی شلیک کند، به‌شدت محکوم کرد. این درحالی است که اقدام‌های جنایتکارانه رژیم صهیونیستی را به‌طور کامل تایید می‌کرد.
این لفاظی‌ها اوج سال‌ها سوء‌عملکرد دیپلماتیک اروپا را نشان می‌دهد که به ایجاد این بحران کمک کرد و نظم مبتنی بر قانون را به‌عنوان یک جسد آشکار کرد. درواقع استاندارد‌های دوگانه اروپا اعتبار آن را از بین برده است.
موضع اروپا در قبال اوکراین با صراحت سیاسی به ماده ۲ (۴) منشور سازمان ملل استناد کرد؛ اینکه همه اعضا باید از تهدید یا استفاده از زور علیه تمامیت ارضی هر کشوری خودداری کنند.
با این حال، زمانی که رژیم صهیونیستی بدون هیچ مبنای قانونی برای آنچه دفاع از خود خوانده، به ایران تجاوز کرد، اروپا عملا تجاوز را به‌عنوان فضیلت تلقی کرده و آن را تایید کرد.
کارشناسان می‌گویند که فروپاشی اخلاقی و دیپلماتیک اروپا از نظر‌ها پنهان نمانده است.
فرانچسکا آلبانیز، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور سرزمین‌های اشغالی فلسطین، در واکنش به بیانیه مکرون اظهار کرد: در روزی که اسرائیل، بدون هیچ تحریکی، به ایران حمله کرد، رئیس‌جمهور یک قدرت بزرگ اروپایی سرانجام اذعان کرد که در خاورمیانه، اسرائیل و فقط اسرائیل حق دفاع از خود را دارد.
پیام امثال آلبانیز صریح است؛ وقتی اروپا از حمله رژیم صهیونیستی استقبال می‌کند و در عین حال عملیات نظامی روسیه در اوکراین را محکوم می‌کند، از قوانین جهانی حمایت نمی‌کند، بلکه قبیله‌ای خود را اعمال می‌کند؛ قوانین فقط برای دشمنان اعمال می‌شود، نه دوستان.
ریسپانسیبل استیت‌کرفت نوشت: این برای تظاهر اروپا به اقتدار اخلاقی کشنده است؛ این موضوع به خوبی در کشور‌های جنوب جهان، و همچنین در بین بسیاری از شهروندان اروپایی نیز مورد توجه قرار گرفته است.
این تظاهر با توجه به اینکه بحران خاورمیانه در بستری حاصلخیز و با شکست‌های متوالی اروپا آغاز شد، حتی بیشتر از واقعیت به نظر می‌رسد. نخستین مورد، شکست ۳ کشور اروپایی (انگلیس، فرانسه، آلمان) در حفظ برجام پس از خروج آمریکا از این توافق در دوران ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ در سال ۲۰۱۸ بود.
درحالی که اتحادیه اروپا حمایت لفظی از توافق هسته‌ای ارائه می‌داد، در برابر تحریم‌های آمریکا سر تعظیم فرود آورد و از محافظت از شرکت‌های اروپایی که مایل به همکاری با ایران بودند، خودداری کرد. این اتحادیه اجازه داد برجام از بین برود و در واقع خلائی برای تشدید تنش ایجاد کرد.
علاوه بر این، درحالی که کشور‌هایی مانند عمان مذاکراتی را درمورد توافق هسته‌ای جدید بین آمریکا و ایران میانجیگری می‌کردند، اتحادیه اروپا برای تصویب قطعنامه‌ای توسط آژانس بین‌المللی انرژی اتمی تلاش کرد و روند کاهش تنش را مختل کرده و به ایجاد یک محیط امنیتی تهدیدآمیزتر و خطرناک‌تر کمک کرد.
هر یک از این شکست‌ها، دیدگاه تهران مبنی بر بی‌فایده بودن مذاکره با اروپا را تایید کرد. ۳ کشور اروپایی اکنون نه‌تنها به‌عنوان یک طرف ضعیف که قادر به انجام تعهد‌های خود ذیل توافق هسته‌ای نیست، بلکه به‌عنوان یک بازیگر مخرب فعال که امنیت ایران و ثبات منطقه‌ای را تضعیف می‌کند، دیده می‌شوند.
انتهای پیام/
تمام حقوق برای محفوظ می باشد کپی برداری از مطالب با ذکر منبع بلامانع می باشد.
طراحی و توسعه: توسط تیم فنی دفتروکیل