حفظ هویت شیعی در ایران حاصل استمرار مجالس عزاداری است

به گزارش خبرنگار مهر، حجت‌الاسلام والمسلمین سید حسین مؤمنی عصر پنجشنبه در آئین تعویض پرچم گنبد مطهر حضرت فاطمه معصومه (س)، با بیان اینکه بنیان‌گذار انقلاب اسلامی فرمود ما هرچه داریم از محرم و صفر داریم، اظهار کرد: آنچه امروز از اسلام، انقلاب و هویت شیعی در ایران می‌بینیم، حاصل استمرار مجالس روضه و شعائر حسینی است.

وی با اشاره به جایگاه والای عزاداری برای سیدالشهدا (ع)، تأکید کرد: هیچ نقطه‌ای از عالم را نمی‌توان یافت که بیرق اهل‌بیت (ع) و به‌ویژه اباعبدالله‌الحسین (ع) به بلندی ایران اسلامی باشد و این عظمت، مرهون انقلاب اسلامی و خون پاک شهداست که عزت شیعه را بیمه کرده‌اند.

استاد حوزه علمیه قم با یادآوری هزینه‌های سنگین حفظ دین و ارزش‌ها در طول سال‌های انقلاب و دفاع مقدس گفت: برای حفظ هر حقیقت گران‌سنگی، باید هزینه داد و خون‌های ریخته‌شده در راه انقلاب، دین و اهل‌بیت (ع)، ضامن بقای این نهضت و این بیرق مقدس شد. وی ادامه داد: امروز وظیفه ماست که با پوشیدن لباس سیاه و نصب پرچم‌های عزا، از شب اول محرم، عهد خود را با سیدالشهدا (ع) تجدید کنیم و دل امام زمان (عج) را تسلی ببخشیم.

حجت‌الاسلام مؤمنی با استناد به روایات معتبر از ائمه اطهار (ع)، افزود: امام صادق (ع) فرموده‌اند اگر نگاه اهل‌بیت (ع) بر دل مؤمنی افتاده باشد، از شب اول محرم غم و اندوهی در دلش می‌نشیند و امام رضا (ع) نیز نقل فرموده‌اند که با آغاز محرم، چهره پدرم موسی بن جعفر (ع) متبسم دیده نمی‌شد و روز عاشورا، اشک از چشمان مبارکشان جاری بود.

وی ادامه داد: طبق روایت، از شب اول محرم، ملائکه در عرش، پیراهن خونین و پاره‌پاره امام حسین (ع) را می‌آویزند؛ این رمز است برای شیعیانی که با بصیرت درک می‌کنند و در کنار این مصیبت، بر جدم حسین (ع) عزاداری می‌کنند.

سید حسین مؤمنی با تأکید بر ضرورت اقامه هرچه بیشتر مجالس عزا، گفت: مصیبت حسین‌بن‌علی (ع) هدیه‌ای الهی بر قلب مؤمن است. برپایی مجلس روضه، حتی با نصب یک پرچم درب خانه یا فضای داخلی منزل، نشانه لبیک به ندای هل من ناصر اباعبدالله (ع) است و باید فرزندان ما روز خود را با سلام بر حسین (ع) آغاز کنند تا با این فرهنگ رشد کنند.

این استاد حوزه در بخش پایانی سخنانش با بیان اینکه «امام حسین (ع) سرّالله است»، اظهار کرد: در این ایام، باید علل وقوع حادثه عاشورا را برای نسل جدید بازگو کنیم که چه شد که جامعه‌ای صدای مظلومیت ولی خدا را شنید، اما سکوت کرد؟ چگونه مردمی که اهل نماز و حج بودند، نه‌تنها به بدن مطهر امام بلکه به اهل حرم نیز رحم نکردند؟ این جنایت باید تحلیل شود تا در تاریخ تکرار نشود.