پنجشنبه ۸ آبان ۱۴۰۴
نادیده‌گرفتن نظام‌مند قربانیان سوءاستفاده جنسی در انگلیس، به‌ویژه در موارد مربوط به باند‌های سوءاستفاده جنسی از کودکان، یکی از بزرگ‌ترین رسوایی‌های اجتماعی و قضایی این کشور در دهه‌های اخیر است. این پدیده نه تنها به هزاران کودک و نوجوان آسیب زده، بلکه نشان‌دهنده شکست‌های عمیق در سیستم پلیس، خدمات اجتماعی، و نهاد‌های دولتی انگلیس است.
دو داستان سوءاستفاده بار‌ها توجه‌ها را در انگلیس به خود جلب کرده است. مورد اول مربوط به دوستی اندرو (عضو خانواده سلطنتی) با جفری اپستین، مجرم جنسی، حتی پس از محکومیت اپستین به جرایم جنسی است. مورد دوم سوءاستفاده جنسی گروهی از کودکان در روترهام، روچدیل و سایر شهر‌های این کشور است.
اندرو به دلیل انتشار پس از مرگ خاطرات ویرجینیا گیوفر، قربانی اپستین که اندرو را نیز به سوءاستفاده متهم کرده بود، تحت فشار فزاینده‌ای قرار گرفته است.
اندرو در سال ۲۰۲۲ یک پرونده تجاوز جنسی را که توسط گیوفر مطرح شده بود، با مبلغی نامعلوم حل‌وفصل کرد.
در عین حال، قربانیان باند‌های آزار جنسی، دولت انگلیس را به کوتاهی در رسیدگی به جنایت‌های ارتکابی علیه خود متهم کرده‌اند.
جو آدتونجی، یک فعال حامی حقوق قربانیان سوءاستفاده جنسی گفت: من با بازماندگان سوءاستفاده جنسی در دوران کودکی، از جمله در روترهام، و خدماتی که از آنها حمایت می‌کنند، کار می‌کنم. اگرچه ادعای یکسان بودن تجربه‌های همه بازماندگان، ریاکارانه خواهد بود، اما شباهت‌های مهمی در این داستان‌ها و همچنین سوءاستفاده‌کنندگان آنها وجود دارد. پیشینه آنها ممکن است متفاوت باشد، اما متجاوزان جنسی به کودکان، به‌ویژه در مواردی که سوءاستفاده گروهی در میان باشد، برخی ویژگی‌ها را به اشتراک می‌گذارند.
گیوفر در خاطرات خود، اندرو را متهم کرد که حق به جانب است. او گفت: گویی او معتقد است که رابطه جنسی با من حق طبیعی اوست.
حق به جانب بودن، که زیربنای آن زن‌ستیزی و دیگری‌سازی و تحقیر دختران و زنان خاص است، در بسیاری از موارد سوءاستفاده جنسی از کودکان مشهود است. سوءاستفاده‌کنندگان ممکن است با برخی از زنان روابط نزدیکی داشته باشند، اما مجموعه‌ای از معیار‌ها دارند که دخترانی را که مورد سوءاستفاده قرار می‌دهند، «دیگری» و مستحق استثمار یا استفاده می‌دانند.
یکی دیگر از وجوه مشترک این نوع افراد در انگلیس، کالایی شدن زنان و دختران است. اپستین دختران زیر سن قانونی را از طریق جت شخصی به جزیره خود قاچاق می‌کرد و در آنجا با افراد مشهور تجارت می‌کرد. او از ثروت و قدرت خود برای سوءاستفاده از دختران جهت تحت تاثیر قرار دادن همسالان خود استفاده می‌کرد.
قربانیان آزار جنسی در روترهام و سایر شهر‌های انگلیس نیز به‌طور معمول توسط شبکه‌هایی از رانندگان تاکسی قاچاق می‌شدند.
صرف نظر از مبالغ مربوطه یا ماهیت پول (مالی، اعتبار، ترتیبات تجاری)، متجاوزان به‌طور معمول زنان و دخترانی را که مورد آزار و اذیت قرار می‌دهند، به‌عنوان وسیله‌ای برای بهبود اوضاع شخصی خود می‌بینند.
این ممکن است دست به دست شدن پول و احترام توسط سایر مردان قدرتمند باشد. تحقیقات در مورد اپستین، نامه‌های چاپلوسانه‌ای را برای او آشکار کرده است که گفته می‌شود توسط سیاستمداران معروف ازجمله دونالد ترامپ و پیتر مندلسون نوشته شده‌اند.
میراث تروما
تمام بازماندگان سوءاستفاده جنسی از کودکان در سال‌های شکل‌گیری شخصیت خود، تجربیات بسیار آسیب‌زایی را تجربه کرده‌اند.
این موضوع بر احساس آنها از اینکه چه کسی هستند، چه ارزشی دارند و چه کاری می‌توانند انجام دهند و همچنین بر درک آنها از دیگران تاثیر می‌گذارد.
همچنین بر سلامت روان آنها تاثیر می‌گذارد. اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) به‌طور معمول به اشتباه به‌عنوان اختلال دوقطبی، اسکیزوفرنی و سایر بیماری‌های مزمن سلامت روان تشخیص داده می‌شود. آنها ممکن است بیشتر مورد انگ و دیگرپنداری قرار گیرند و احساس کنند که به‌خاطر مورد سوءاستفاده قرار گرفتن سرزنش شده‌اند، زیرا علائم تروما (روان زخم) آنها به‌عنوان اختلال عملکرد فردی تلقی می‌شود.
تروما خود را در علائم جسمی نیز نشان می‌دهد؛ خستگی مزمن و درد مزمن، یا تاثیر بر قلب، مغز و سیستم عصبی. بسیاری از بازماندگانی که اکنون بالغ شده‌اند و کارشناسان با آنها صحبت کرده‌اند، آسیب‌های جسمی و روانی ناشی از تجربه‌های سوءاستفاده را توصیف کرده‌اند. آنها احساس کرده‌اند که نمی‌توانند از خانه خارج شوند یا برای غلبه بر خاطرات فیزیکی سوءاستفاده، به خود آسیب رسانده‌اند.
وقتی گیوفر در اوایل امسال بر اثر خودکشی درگذشت، خانواده‌اش گفتند: در نهایت، هزینه سوءاستفاده آنقدر سنگین است که تحمل وزن آن برای ویرجینیا غیرقابل تحمل شد.
آسیب روحی ناشی از طرد شدن
تحقیقات دولت انگلیس درمورد باند‌های سوئاستفاده جنسی اکنون با ماه‌ها تاخیر مواجه است، زیرا نامزد‌های هدایت این تحقیق کنار کشیده‌اند و چندین زن از هیئت رابط قربانیان این تحقیق استعفا کرده‌اند.
جای تعجب نیست که بازماندگان، اعتبار تحقیقاتی را که توسط متخصصانی با سابقه در پلیس و مددکاری اجتماعی (سازمان‌هایی که قربانیان احساس می‌کنند آنها را رها کرده‌اند) نظارت می‌شود، زیر سوال می‌برند.
بازماندگان سوءاستفاده جنسی در دوران کودکی به‌طور مداوم احساس می‌کنند که توسط افرادی با قدرت بیشتر از آنها مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اند، تحقیر و ساکت شده‌اند. به نوعی، این تکرار آسیبی است که در دوران کودکی خود نوسط متجاوزان تجربه کرده‌اند.
گیوفر و بازماندگان باند‌های سوءاستفاده جنسی انگلیس نیز در این مورد مشترک هستند. همه آنها به دلیل شجاعتشان در صحبت کردن، مورد تردید، ارعاب و سوءاستفاده قرار گرفته‌اند.
پلیس انگلیس درحال بررسی اتهام‌هایی مبنی بر درخواست اندرو از محافظ خود برای افشای اطلاعات در مورد گیوفر است. براساس گزارش‌ها، پلیس انگلیس اتهام‌های علیه اندرو را که به‌عنوان بخشی از پرونده‌های اپستین منتشر شده بود، بررسی نکرده است.
بسیاری از بازماندگان در روترهام به‌طور مداوم با پلیس در تماس بودند و پلیس آنها را مخل و مشکل‌ساز توصیف کرده است. بازماندگان نادیده گرفته می‌شدند، وضعیتی که قربانی استثمار جنسی کودکان را مقصر می‌داند.
کانورسیشن نوشت: به‌طور معمول، بازماندگان احساس می‌کنند که توسط سازمان‌هایی که وظیفه‌شان حمایت از آنهاست، رها شده‌اند. تردید آنها برای اینکه دوباره توسط همین خدمات نمایندگی شوند، قابل درک است.
انتهای پیام/
تمام حقوق برای محفوظ می باشد کپی برداری از مطالب با ذکر منبع بلامانع می باشد.
طراحی و توسعه: توسط تیم فنی دفتروکیل