سه شنبه ۲۱ مرداد ۱۴۰۴
یک سال از آغاز اعتراض‌های گسترده به نسل‌کشی در دانشگاه‌های آمریکایی، به‌ویژه در دانشگاه کلمبیا در نیویورک و همچنین موسسه‌های آموزشی دیگر کشور‌های غربی می‌گذرد.
دانشجویان کلمبیا و سراسر آمریکا و همچنین بسیاری از کشور‌های غربی دیگر از برپایی چادر‌ها در محوطه دانشگاه‌ها گرفته تا مقاومت در برابر بازداشت و خشونت‌های پلیس، شعله فعالیت‌های دانشجویی را در بحبوحه جنگ نسل‌کشی رژیم صهیونیستی با حمایت آمریکا علیه فلسطینیان در نوار غزه برافروختند.
دانشجویان معترض و حامیان فلسطین از طریق برگزاری تظاهرات مسالمت‌آمیز، با سیستم امپریالیستی که از نهاد‌های دانشگاهی به‌عنوان ابزار کنترل اجتماعی برای تبلیغ ایدئولوژی‌های خود سوءاستفاده می‌کند، مقابله کردند.
در همین لحظه، دانشجویان دانشگاه ییل از راه‌اندازی مجدد اردوگاه خود در محوطه دانشگاه خبر دادند؛ دانشجویان این موسسه می‌گویند که این دانشگاه همچنان در اشغالگری رژیم صهیونیستی سرمایه‌گذاری می‌کند.
این دوره جدید مک‌کارتیسم است که تحت دولت آمریکا از طریق سرکوب آزادی بیان احیا شد و اکنون کسانی که از ساکت شدن خودداری می‌کنند آن را به چالش کشیده‌اند.
به‌دلیل همین اعتراض‌های دانشجویی گسترده بود که جهان بیدار شده و دریافت که دانشگاه‌های کشور‌های غربی تا چه حد در نسل‌کشی رژیم صهیونیستی در غزه و تجاوز به لبنان و یمن ریشه دوانده و سرمایه‌گذاری کرده‌اند.
دانشجویان خود پس از گذشت ۶ ماه از نسل‌کشی، با واقعیتی تلخ رو‌به‌رو شدند؛ آنها میزان همدستی موسسه‌های دانشگاهی خود را در جنایت‌های جنگی و اشغال سرزمین فلسطین دیده و دریافتند که این جنایت‌ها به‌طور کامل مورد حمایت آمریکا و برخی کشور‌های غربی دیگر بوده است. این موضوع در یک سال‌ونیم گذشته موجی از شوک را به مردم کشور‌های غربی وارد کرد.
اما یکی از موضوع‌های مرتبطی که توجه‌های جهانی را به خود جلب کرد، سرکوب گسترده این اعتراض‌ها در کشور‌های غربی بود؛ این درحالی است که به اذعان رسانه‌های غربی، اعتراض‌های یادشده همواره به شکلی صلح‌آمیز و به دور از خشونت برگزار می‌شدند.
اقدام دولت‌های غربی در سرکوب جوامع دانشجویی با تمرکز بر دانشجویان خارجی و موسسه‌های آموزش عالی، ضربه‌ای جدی به مردم کشور‌های با اصول ادعایی آزادی بیان و بحث‌های آزاد درمورد موضوع‌های اصلی سیاست خارجی بوده است.
کشور‌های غربی، به‌ویژه آمریکا همیشه ادعا کرده‌اند که آزادی بیان، استقلال و آزادی بیان را گرامی می‌دارند، از آن دفاع می‌کنند و از آن حمایت می‌کنند، اما درواقع، بسیاری از سیاست‌های این کشورها کاملا برعکس است.
واضح است که فردی مانند دونالد ترامپ نمی‌خواهد هیچ‌کس، ازجمله مقام‌های دولت او، درمورد مسائلی که در تضاد با رویکرد خودش است، اظهار نظر کند؛ خواه درمورد تجارت، سرکوب مهاجران و دانشگاه‌ها و ساکت کردن دانشجویان خارجی که خواستار پایان دادن به جنگ در غزه بودند.
دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا کارزار گسترده‌ای را برای تحمیل سیاست‌ها و مواضع خود بر برخی از مطرح‌ترین دانشگاه‌های این کشور به راه انداخته است؛ او با استفاده از میلیون‌ها دلاری که این دانشگاه‌ها از دولت فدرال دریافت می‌کنند، آنها را مجبور به تغییر در جهت منافع خود می‌کند.
هدف اصلی این کارزار جلوگیری از اعتراض‌های دانشجویی در محکوم کردن جنایت‌های رژیم صهیونیستی در غزه است.
محمود خلیل تنها یک نمونه از حدود ۳ هزار و ۱۰۰ معترض بازداشت‌شده از جمله دانشجویان و اساتید در بیش از ۶۰ دانشگاه آمریکا است. به‌طور کلی، حدود یک میلیون آمریکایی در بیش از ۲ هزار و ۶۰۰ رویداد مربوط به جنگ غزه شرکت کردند که اکثریت قاطع آنها خواستار پایان دادن به جنگ بودند.
کشور‌های غربی دیگر نیز درطول ماه‌های اخیر بار‌ها تجمع حامیان فلسطین را به بهانه‌های مختلف سرکوب کرده‌اند. بیشتر این اقدام‌ها علیه اعتراض‌هایی بوده که به‌طور صلح‌آمیز برگزار شده‌اند.
کارشناسان همواره گفته‌اند که اقدام‌های دولت‌های غربی در سرکوب اعتراض‌های مسالمت‌آمیز نقض حقوق بشر و به‌ویژه حق آزادی بیان است.
انتهای پیام/
تمام حقوق برای محفوظ می باشد کپی برداری از مطالب با ذکر منبع بلامانع می باشد.
طراحی و توسعه: توسط تیم فنی دفتروکیل