آسیب به‌جای کمک؛ رویکرد پلیس استرالیا در قبال قربانیان خشونت خانگی

افراد زمانی که به خشونت خانگی فکر می‌کنند، تقریبا به‌طور غریزی به پلیس فکر می‌کنند؛ اینکه آنها دروازه‌بانان سیستم عدالت کیفری هستند. 

پلیس ایالت ویکتوریا در استرالیا طی سال گذشته به بیش از ۱۰۴ هزار حادثه خشونت خانگی رسیدگی کرد که بالاترین تعداد ثبت‌شده است.

اما تحقیقات جدید نشان داده است که در بسیاری از موارد، واکنش‌های پلیس به خشونت خانگی به قربانیان آسیب می‌رساند و پویایی قدرت و کنترلی را که زیربنای سوءاستفاده است، تکرار می‌کند و خطر، تروما و احساس ناتوانی را افزایش می‌دهد.

این گزارش، با عنوان «آسیب به نام امنیت»، مملو از روایت‌های نگران‌کننده‌ای از فعالان در زمینه خشونت خانگی است؛ از قضاوت نادرست پلیس درمورد قربانیان به‌عنوان عامل خشونت، کم‌اهمیت جلوه دادن و نادیده گرفتن خشونت، هدف قرار دادن عمدی زنان بومی و سایر گروه‌های اقلیت، تبانی با متجاوزان و حتی استفاده خودشان از خشونت خانگی.

نویسندگان این گزارش می‌گویند شواهدی که جمع‌آوری کرده‌اند چنان تکان‌دهنده است (و آسیب به قربانیان چنان جدی و گسترده است) که مشکلات با آموزش و تعلیم بیشتر پلیس قابل حل نیست. در عوض، آنها استدلال می‌کنند که واکنش‌های جامعه‌محور به خشونت خانگی که اصلا پلیس را درگیر نمی‌کنند، باید فورا گسترش یابند.

لورن کالفیلد، مقام یک موسسه که از قربانیانی که از واکنش‌های پلیس به خشونت خانگی آسیب دیده‌اند، حمایت می‌کند، گفت: این شواهد به‌طور کامل روشن می‌کند که ما باید برای محدود کردن آسیب‌های پلیس و ایجاد و تقویت واکنش‌های جایگزین خشونت خانوادگی به مدیریت بازماندگان و مبتنی بر جامعه، اقدام فوری انجام دهیم. این شواهدی است که نیاز به بازنگری اساسی در نحوه قرارگیری پلیس به‌عنوان راه‌حل مقابله با خشونت خانگی را مطرح می‌کند، در حالی که برای بسیاری از افراد، واکنش‌های پلیس در واقع خطر و آسیب را افزایش می‌دهد.

انتهای پیام/