شنبه ۸ شهریور ۱۴۰۴
شرکت رافائل رژیم صهیونیستی به‌تازگی اعلام کرده که پارلمان آلمان خرید ۹۰ سامانه شناسایی و هدف‌گیری مدل Litening ۵ را برای استفاده در هواپیما‌های جنگنده یوروفایتر تایفون نیروی هوایی آلمان تصویب کرده است.
براساس گزارش رسانه‌های آلمانی، کمیته بودجه پارلمان آلمان پیش از این بودجه‌ای ۳۵۰ میلیون یورویی برای این قرارداد تصویب کرده بود.
این اقدام در حالی صورت می‌گیرد که پیش از این، فردریش مرتس، صدراعظم آلمان در اوایل ماه آگوست (مرداد/شهریور) اعلام کرده بود که برلین صادرات تجهیزات نظامی به رژیم صهیونیستی را که می‌تواند در غزه استفاده شود، متوقف خواهد کرد.
رافائل گفت که این تصویب نشان‌دهنده همکاری دیرینه‌اش با آلمان و اعتماد مداوم برلین به سیستم‌های رافائل است.
درحالی که اعلامیه فردریش مرتس در روز ۸ آگوست (۱۷ مرداد)، مبنی بر توقف تحویل سلاح به رژیم صهیونیستی، به‌عنوان یک تغییر سیاست گسترده، عناوین بین‌المللی را به خود اختصاص داد، متن این اعلامیه داستان متفاوتی را روایت می‌کند. آنچه که به نظر می‌رسید یک تغییر عمده در حمایت آلمان از نسل‌کشی رژیم صهیونیستی در غزه باشد، ممکن است تا حد زیادی نمادین باشد، با وجود روزنه‌های مهمی که به شرکت‌های آلمانی اجازه می‌دهد همچنان از جنایت‌ها در غزه سود ببرند.
نکته‌ی اصلی در جزئیاتی نهفته است که بیشتر پوشش‌های رسانه‌ای از آن غافل هستند. به گفته‌ی سازمان رسانه‌ای Jung und Naiv، بیانیه‌ی دولت آلمان ظاهرا تنها درمورد قرارداد‌های آینده اعمال می‌شود و مجوز‌های صادراتی موجود را لغو نمی‌کند، نکته‌ای حیاتی که روزنامه عبری هاآرتص نیز به آن اشاره کرد. این بدان معناست که بخش عمده‌ای از سلاح‌های آلمانی که به رژیم صهیونیستی سرازیر می‌شوند، بدون وقفه ادامه خواهند یافت.
مرتس با بیان اینکه تنها تحویل سلاح‌های مورد استفاده در غزه متوقف می‌شوند، بیانیه‌ی خود را تکمیل کرد، در حالی که آلمان به همکاری‌های نظامی گسترده‌تر ادامه می‌دهد. این موضوع بلافاصله آشکار شد: در همان روز اعلامیه‌ی مرتس، شرکت تسلیحاتی آلمانی ThyssenKrupp در جلسه‌ی سهامداران خود اعلام کرد که دولت آلمان دومین مجوز صادرات INS Drakon، آخرین زیردریایی ناوگان رژیم صهیونیستی، را که با قیمت حدود ۵۰۰ میلیون یورو فروخته می‌شود، صادر کرده است.
نقش آلمان در عملیات نظامی رژیم صهیونیستی را نمی‌توان نادیده گرفت. براساس گزارش موسسه تحقیقات صلح بین‌المللی استکهلم (SIPRI)، آلمان به‌عنوان دومین تامین‌کننده بزرگ سلاح رژیم صهیونیستی پس از آمریکا، حدود ۳۰ درصد از سلاح‌های رژیم اشغالگر را از سال ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۳ تامین کرده است.
صادرات سلاح‌های آلمان به رژیم صهیونیستی شامل زیردریایی‌ها، ناوچه‌های Saar-۶، موشک‌های دوش‌پرتاب Matador، موتور‌ها و گیربکس‌های تانک‌های مرکاوا، پیشران‌ها و چاشنی‌های گلوله‌های توپخانه ۱۵۵ میلی‌متری و دوربین‌های تفنگ است. همچنین پهپاد‌های جنگی HeronTP که توسط رژیم صهیونیستی تولید می‌شود، به آلمان اجاره داده شده و سپس برای بمباران غزه به اراضی اشغالی بازگردانده شده‌اند.
شرکت‌های کشتیرانی آلمانی مواد منفجره و موتور‌های موشک را برای رژیم صهیونیستی تامین می‌کنند. شرکت‌های آلمانی همچنین از طریق سرمایه‌گذاری‌های مشترک، مانند توسعه توپ‌های هویتزر ۱۵۵ میلی‌متری خودبارگذار بین شرکت آلمانی رین‌متال و شرکت صهیونیستی البیت سیستمز Elbit Systems، انتقال فناوری را فراهم می‌کنند. گزارش‌های تایید نشده‌ای مبنی بر فروش مهمات کالیبر کوچک و گلوله‌های تانک ۱۲۰ میلی‌متری همچنان در دست بررسی است.
نکته مهم این است که رژیم صهیونیستی به‌شدت به قطعه‌ها و مهمات آلمانی وابسته است؛ قطعه‌هایی که شرکت‌های آمریکایی، که پیش از این به دلیل سفارش‌های اوکراین و اروپا تحت فشار بوده‌اند، قادر به تامین آنها نیستند.
آلمان همچنین میزبان شرکت‌های تابعه ۳ شرکت بزرگ تسلیحاتی رژیم صهیونیستی است که سلاح و قطعه‌ها را برای شرکت‌های مادر در اراضی اشغالی تولید می‌کنند. این وابستگی، نقش آلمان را نه تنها مهم، بلکه در زمینه‌های کلیدی غیرقابل جایگزین می‌کند.
نسل‌کشی رژیم صهیونیستی در غزه، یک نسل‌کشی صنعتی است. یووال آوراهام، خبرنگار تحقیقی در نوامبر ۲۰۲۳ (آبان/آذر ۱۴۰۲) فاش کرد که چگونه رژیم صهیونیستی از سیستم‌های نظارتی و هوش مصنوعی برای ایجاد ده‌ها هزار هدف بمباران در غزه استفاده کرده است. گزارش بعدی او در آوریل ۲۰۲۴ (فروردین/اردیبهشت ۱۴۰۳) نشان داد که این سیستم خودکار، ذخایر مهمات رژیم صهیونیستی را خالی کرده است.
فناوری آلمانی برای کارایی ماشین کشتار رژیم صهیونیستی ضروری است. مرگبارترین سلاحی که رژیم صهیونیستی علیه غزه استفاده کرده، توپخانه هویتزر ۱۵۵ میلی‌متری است و فناوری آلمانی، کارایی مرگبار بارگذاری گلوله‌های ۴۵ کیلوگرمی (۹۹ پوندی) در توپ‌ها، هدف‌گیری و شلیک بدون وقفه ۲۴ ساعته را ممکن می‌سازد. این قابلیت بمباران بی‌وقفه به‌طور مستقیم به مهندسی آلمان بستگی دارد.
هزینه انسانی این کارایی که توسط آلمان امکان‌پذیر شده، ویرانگر است. موتور‌های آلمانی رِنک تانک‌های مرکاوا را به حرکت در می‌آورند؛ تانک‌هایی که در ۲۹ ژانویه ۲۰۲۴ (۹ بهمن ۱۴۰۲)، هند رجب ۶ ساله، خانواده‌اش و امدادگرانی را که برای نجات او آمده بودند به شهادت رساندند. همین تانک‌ها در کشتار ۲۹ فوریه ۲۰۲۴ (۱۰ اسفند ۱۴۰۲) شرکت داشتند و همچنان به گلوله‌باران فلسطینی‌های گرسنه در مراکز توزیع کمک ادامه می‌دهند.
شرکت آلمانی سیگ زاور، که مسلسل برای نیرو‌های پیاده‌نظام رژیم صهیونیستی در غزه تامین می‌کند، آنها را در آمریکا تولید می‌کند و بنابراین کاملا از اعلامیه مرتس مصون مانده است. به همین ترتیب، شرکت تسلیحاتی آلمانی رِنک اعلام کرده است که در حال بررسی انتقال تولید به آمریکا است تا از هرگونه محدودیتی جلوگیری کند.
براساس پیمان تجارت اسلحه (ATT)، که آلمان آن را امضا کرد، عامل تعیین‌کننده، سرزمینی است که سلاح‌ها از آنجا به صورت فیزیکی تحویل داده می‌شوند، نه اینکه کدام کشور مالک شرکت تابعه تولیدی است. این موضوع فرصت‌های آشکاری برای دور زدن ایجاد می‌کند که تولیدکنندگان آلمانی اسلحه در حال حاضر از آن بهره‌برداری می‌کنند.
انتهای پیام/
تمام حقوق برای محفوظ می باشد کپی برداری از مطالب با ذکر منبع بلامانع می باشد.
طراحی و توسعه: توسط تیم فنی دفتروکیل