یکشنبه ۹ شهریور ۱۴۰۴
فرانسه به‌تازگی ۳ جمجمه متعلق به دوران استعمار را به ماداگاسکار بازگرداند. کارشناسان معتقدند که یکی از ۳ جمجمه متعلق به پادشاه مالاگاسی است که در قرن نوزدهم به دست نیرو‌های فرانسوی سر بریده شد.
این جمجمه که گمان می‌رود به پادشاه توئرا تعلق داشته باشد، همراه با بقایای ۲ عضو دیگر از قوم ساکالاوآ، نخستین موارد بازگردانی بقایای انسانی پس از تصویب قانونی در سال ۲۰۲۳ در فرانسه است که روند بازگرداندن چنین آثار انسانی را تسهیل می‌کند.
نیرو‌های فرانسوی در سال ۱۸۹۷ توئرا را گردن زدند و جمجمه او را به‌عنوان غنیمت جنگی به فرانسه منتقل کردند. این جمجمه سپس در موزه تاریخ طبیعی پاریس، در کنار صد‌ها بقایای انسانی دیگر از این جزیره قرار گرفت.
راشیدا داتی، وزیر فرهنگ فرانسه، اذعان کرد: این جمجمه‌ها در شرایطی وارد مجموعه‌های ملی شدند که به وضوح ناقض کرامت انسانی و در بستر خشونت استعمارگرایانه بودند.
کشور ماداگاسکار چهارمین جزیره بزرگ جهان در منطقه جنوب اقیانوس هند و در منطقه مهم و راهبردی کانال موزامبیک واقع شده است. این موقعیت استراتژیک و منابع عظیم متعلق به ماداگاسکار باعث شد تا قدرت‌های غربی و در راس آنها فرانسه برای تثبیت حضور خود به بدترین شیوه‌های استعماری در دوره قبل از استقلال این کشور متوسل شوند.
در طول سال‌های ۱۸۸۱ تا ۱۹۱۴، تقسیم و استعمار سرزمین‌های آفریقایی توسط قدرت‌های اروپایی صورت گرفت. این جنگ که به عنوان تقلا برای آفریقا شناخته می‌شود، شاهد جدا شدن بخش‌هایی از آفریقا توسط آلمان، فرانسه، بلژیک، اسپانیا، ایتالیا، انگلیس و پرتغال بود و آنها نه تنها ادعای مالکیت منابع، بلکه ادعای مالکیت مردم را نیز داشتند.
تنها دو کشور نسبتا دست‌نخورده باقی ماندند؛ لیبریا که از قبل مستعمره تحت‌الحمایه آمریکا بود و اتیوپی که توانست نیرو‌های مسلح ایتالیا را شکست دهد.
اقدام‌هایی که کشور‌های اروپایی برای نشان دادن نه تنها برتری نظامی خود، بلکه برای نشان دادن سلطه خشونت‌آمیز بر مردم آفریقا انجام دادند، شامل برداشتن جمجمه‌ها و اسکلت‌های جنگجویان کشته‌شده و انتقال آنها به اروپا برای مطالعه و نمایش در موزه‌ها بود.
پایگاه وایس نوشت: وحشیگری نمایش استخوان‌های انسان ساده و بدیهی به نظر می‌رسد، اما وقتی نژاد و سیاست‌های تاریخی و معاصر ضد سیاه‌پوستی در نظر گرفته می‌شوند، هیچ چیز ساده نیست.
قرن‌هاست که استخوان‌های آفریقایی در جعبه‌هایی در سراسر اروپا نگهداری می‌شوند، زیر میکروسکوپ قرار می‌گیرند یا در تلاشی برای درک بهتر نقش انسان‌ها از طریق تلاش‌های علمی به نمایش گذاشته می‌شوند.
سیاه‌پوست‌ستیزی و اروپامحوری، غیرانسانی جلوه دادن سیاه‌پوستان را نه تنها عادی، بلکه بی‌اهمیت می‌کرد و تنها در این لحظه که کشور‌های اروپایی در معرض خطر رسوایی عمومی قرار دارند، گام‌هایی برای آشکار کردن این تاریخ استعماری برداشته می‌شود.
انتهای پیام/
تمام حقوق برای محفوظ می باشد کپی برداری از مطالب با ذکر منبع بلامانع می باشد.
طراحی و توسعه: توسط تیم فنی دفتروکیل