به گزارش خبرگزاری مهر، روزنامه «وطن امروز» درباره اینکه شورای امنیت سازمان ملل به جای حفظ صلح، در برابر نقض حقوق بین‌الملل و بحران‌ها اغلب سکوت می‌کند نوشت: پریشب که جلسه شورای امنیت درباره تجاوز آمریکا به تأسیسات هسته‌ای کشورمان برگزار می‌شد، با خودم فکر می‌کردم آیا از این هم علنی‌تر می‌توان به شعور بشر توهین کرد؟ آیا از این بیش‌تر می‌توان کلماتی مثل امنیت و حقوق را از معنا تهی کرد؟ فکر نمی‌کنید ساختار شورای امنیت و نظام بین‌الملل به ساختار قهوه تلخ مهران مدیری می‌ماند؟ در یکی از قسمت‌ها قبله عالم مشغول بازی‌ای هستند که داورش هم خودِ اوست. مضحکه جلساتی که یک پای آن ایالات متحده یا منافع آن است، دقیقاً همین است. واقعیت این است که نظام حقوقی جهان به همین میزان مضحکه شده است. امروز دیگر هیچ‌گونه نشانه‌ای از نظم جهانی مبتنی بر قوانین و نهادهای حقوقی همچون شورای امنیت یا آژانس بین‌المللی انرژی اتمی باقی نمانده است. در این دوران که به وضوح می‌توان آن را «وضع طبیعی هابزی» نامید، جایی برای عدالت و مقررات جهانی وجود ندارد و تنها قانون جنگل حکمفرماست. در جهانی که قدرت‌های بزرگ به راحتی دست به اقدامات یک‌جانبه می‌زنند و هیچ‌کس نمی‌تواند آنها را بازخواست کند، نهادهایی که زمانی قرار بود حافظ نظم جهانی و صلح باشند، عملاً به تشکیلاتی بی‌اثر تبدیل شده‌اند. این وضع به ویژه در ارتباط با مساله هسته‌ای ایران و اقدامات تهاجمی اخیر کشورهای قدرتمند در این زمینه، کاملاً مشهود است.
در همین راستا، رژیم صهیونیستی به طور غیرقانونی و بدون هیچ‌گونه نظارت بین‌المللی سلاح‌های هسته‌ای خود را توسعه داده است. این به وضوح نشان‌دهنده آن است که در دنیای جدید هیچ‌گونه نظارتی بر قدرت‌های فاقد مشروعیت وجود ندارد. اسرائیل که خود هیچ‌گاه به پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (NPT) نپیوسته است، آزادانه به توسعه تسلیحات هسته‌ای پرداخته و حتی از هر گونه پاسخ‌گویی به سازمان‌های بین‌المللی طفره می‌رود. در همین حال، وقتی ایران تصمیم می‌گیرد برای حفظ امنیت ملی خود به پیشرفت‌های هسته‌ای دست یابد، نه تنها با تحریم‌های گسترده روبه‌رو می‌شود، بلکه به طور مداوم توسط اسرائیل و ایالات متحده تهدید به حمله نظامی می‌شود. در این میان، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی که به عنوان مرجع اصلی نظارت بر فعالیت‌های هسته‌ای کشورهای جهان به شمار می‌رود، عملاً به یک ابزار ضعیف و فاقد کارآیی تبدیل شده است. با اینکه آژانس اعلام کرده است هیچ مدرکی دال بر انحراف ایران از مسیر صلح‌آمیز هسته‌ای وجود ندارد، این نهاد هیچ‌گاه نتوانسته است مانع فشارهای بین‌المللی و تهدیدات نظامی علیه ایران شود. به‌طور خاص، با وجود نظارت‌های گسترده آژانس بر تأسیسات هسته‌ای ایران، هیچیک از کشورهای غربی به آن اهمیت نمی‌دهند و همچنان به تلاش‌های خود برای ایجاد فشار اقتصادی و نظامی بر ایران ادامه می‌دهند. این مساله نشان می‌دهد آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در دنیای امروز نه تنها قدرت بازدارندگی ندارد، بلکه به ابزاری تبدیل شده که قدرت‌های بزرگ از آن به عنوان پوششی برای سیاست‌های خود استفاده می‌کنند.
شورای امنیت سازمان ملل نیز که باید حافظ صلح و امنیت جهانی می‌بود، اکنون عملاً به نهاد بی‌اثر و کم‌خاصیت تبدیل شده است. در حالی که شورای امنیت باید در برابر نقض حقوق بین‌الملل و حملات نظامی بدون مجوز به کشورهای مستقل واکنش نشان دهد، این نهاد در برابر بسیاری از بحران‌ها سکوت می‌کند. به عنوان نمونه، در زمانی که رژیم صهیونیستی به‌طور آشکار دست به ترورهای هدفمند در خاک ایران می‌زند، شورای امنیت نه تنها هیچ‌گونه واکنشی نشان نمی‌دهد، بلکه حتی برخی اعضای دائم آن، به ویژه ایالات متحده، به حمایت از این اقدامات می‌پردازند. این رفتار نشان‌دهنده آن است که شورای امنیت نه تنها کارکرد خود را از دست داده، بلکه به طور آشکار به ابزار پیشبرد منافع قدرت‌های بزرگ تبدیل شده است. حمله مستقیم ایالات متحده به تأسیسات هسته‌ای ایران نیز نمونه دیگری از بی‌اعتباری نهادهای حقوقی بین‌المللی است. آمریکا بدون هیچ‌گونه مصوبه رسمی از سازمان ملل و به‌طور یک‌جانبه، به تهدیدات خود علیه ایران ادامه می‌دهد و هر روز به اقدامات نظامی علیه کشورمان نزدیک‌تر می‌شود. در این شرایط، نه تنها هیچ‌گونه نظارتی از سوی نهادهای بین‌المللی وجود ندارد، بلکه کشورهای قدرتمند به راحتی می‌توانند به نقض قوانین بین‌المللی بپردازند بدون اینکه پاسخگو باشند. اگرچه در ظاهر، سازمان‌ها و نهادهای بین‌المللی همچنان به فعالیت‌های خود ادامه می‌دهند، اما واقعیت این است که آنها هیچ‌گونه تأثیر واقعی در عرصه جهانی ندارند. در دنیای امروز، «قانون جنگل» حاکم است و آنچه برای قدرت‌های بزرگ مهم است، منافع خودشان است، نه قوانین و اصول حقوقی بین‌المللی.
زمانی که نهادهایی مانند آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و شورای امنیت قادر به جلوگیری از جنگ‌ها و تحریم‌های یک‌جانبه و حتی محافظت از حقوق کشورهای مستقل نیستند، می‌توان نتیجه گرفت دنیای امروز وارد وضع طبیعی هابزی شده است؛ وضعی که در آن، فقط کسانی که قدرت دارند، می‌توانند به پیشبرد اهداف خود بپردازند و سایرین باید در برابر آنها تسلیم شوند. در این وضعیت، ملت‌ها و کشورهای مستقل تنها در صورتی می‌توانند به امنیت و رفاه دست یابند که از تمام ظرفیت‌های خود برای مقاومت در برابر قدرت‌های بزرگ استفاده کنند. ایران، به عنوان یک کشور مستقل که در جغرافیای حساس غرب آسیا قرار دارد، باید همواره به یاد داشته باشد در دنیای امروز، هیچ نهاد بین‌المللی‌ای به‌طور واقعی از آن محافظت نخواهد کرد و تنها خود ملت‌ها هستند که باید به محافظت از خود قیام کنند.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0