حمیدرضا تقی راد، رئیس دانشگاه خواجه نصیر الدین طوسی در گفتگو با خبرنگار مهر درباره ورود طرح هاتف به این دانشگاه توضیح داد: بیش از یک سال است که مأموریتی اساسی برای ورود به مسائل کلان کشور در دستور کار قرار گرفته و برای تحقق این هدف، محورهای مختلفی تعریف شد که یکی از آنها طرح هاتف است. در قالب این طرح، دانشگاه به‌عنوان یک هویت حقوقی با ارگان‌ها و سازمان‌های ملی همکاری می‌کند تا برنامه‌های مؤثر در حوزه‌های کلان کشور اجرا شود.
وی توضیح داد: امروز به‌روشنی شاهدیم که مردم ما با مسائل و چالش‌های زیادی دست و پنجه نرم می‌کنند. برای اینکه بتوانیم این مشکلات را حل کنیم، دانشگاه باید محورهای مختلفی را مدنظر قرار دهد که یکی از آنها طرح «هاتِف» است. بدون شک لازم است دانشگاه به‌عنوان یک نهاد حقوقی، با ارگان‌ها و سازمان‌های مختلف ارتباط برقرار کرده و در اجرای برنامه‌های مؤثر در حوزه‌های کلان کشور نقش فعال ایفا کند. خوشبختانه ما در قالب پروژه‌های پیشران با سازمان برنامه و بودجه کشور همکاری کرده‌ایم و همچنین با وزارتخانه‌های مختلف وارد مذاکره و همکاری شده‌ایم تا به حل مسائل اساسی از جمله مشکلات مربوط به ناتوانی‌ها در کشور، کمک کنیم.
تقی راد بیان کرد: در حوزه طرح هاتف، تمرکز بیشتر بر ایجاد ظرفیت‌های انسانی برای پیشبرد این فعالیت‌ها است. همان‌طور که می‌دانید، انجام پروژه‌های کلان نیازمند دو رکن اصلی است: نیروی انسانی توانمند و سرمایه مادی.
انتخاب طرح‌های اولویت‌دار و ظرفیت‌سازی انسانی
به گفته رئیس دانشگاه خواجه نصیر، از میان ۷۲ طرح ارسالی، ۲۲ طرح که امکان تجاری‌سازی و رفع نیازهای کشور را داشتند انتخاب شد. او تأکید کرد: بیش از خود نتایج طرح‌ها، فرآیند تیم‌سازی میان محققان، دانشجویان، صنعت و جامعه برای ما اهمیت دارد.
وی توضیح داد: بیش از آنکه خود طرح‌ها و نتایج آنها اهمیت داشته باشد، تیم‌سازی و کنار هم قرار گرفتن محققان، دانشجویان، صنعتگران و نیازهای جامعه است که باید مورد توجه قرار گیرد. همچنین باید بگویم که اعضای هیئت علمی به طور گسترده‌تری وارد این پروژه‌ها شده‌اند. با فراخوان و زمینه‌سازی‌های انجام‌شده، استقبال چشمگیری از طرح‌ها صورت گرفته و این روند همچنان ادامه دارد.
رئیس دانشگاه خواجه نصیر تصریح کرد: با توجه به اینکه ۷۲ طرح ارائه شده، این نشان‌دهنده وجود پتانسیل ذخیره قابل توجهی است. انتخاب طرح‌ها بر اساس آمادگی برای ورود به بازار و اهمیت موضوعی آنها صورت گرفته است. گام بعدی، تبدیل این ایده‌ها به شرکت‌های دانش‌بنیان است که بتوانند جوانان و نخبگان را به کار گرفته و نقش مؤثری در اقتصاد دانش‌بنیان کشور ایفا کنند.
وی ادامه داد: مرحله بعد، تبدیل ایده‌ها به شرکت‌های دانش‌بنیان و توانمندسازی آنها برای ماندگاری در بازار است. بزرگ‌ترین چالش این مسیر، عبور از مرحله موسوم به « دره مرگ» در تجاری‌سازی است که نیازمند حمایت همه‌جانبه دانشگاه و نهادهای بالادستی است.
تقی راد درباره « دره مرگ» توضیح داد: مهم‌تر از ایجاد شرکت‌های دانش‌بنیان، تداوم و پایدار ماندن آنها است. هرچند عنوان زنده ماندن شاید مناسب نباشد، اما در حوزه فناوری به پدیده‌ای معروف به «دره مرگ» اشاره می‌کنیم؛ جایی که بسیاری از ایده‌ها هنگام ورود به مرحله تجاری‌سازی موفق نمی‌شوند. بنابراین، عبور موفق از این «دره مرگ» اهمیت بسیار زیادی دارد.
او افزود: مرحله بعدی، حمایت‌های مداوم از خود شرکت‌ها خواهد بود؛ اما واقعیت این است که مهم‌ترین مسئله، داشتن بازار فروش کافی برای ایده‌ها و طرح‌ها است تا بتوانند پایدار باقی بمانند. در بیشتر مذاکرات امروز با همکاران، تأکید شد که نباید صرفاً به جنبه‌های فناوری و زیبایی علمی کار نگاه کرد، بلکه باید حضور واقعی و موثر در جامعه به‌عنوان یکی از محورهای اصلی مدنظر قرار گیرد.
رئیس دانشگاه خواجه نصیر تاکید کرد: البته در حال حاضر ما تنوع گسترده‌ای از زمینه‌ها را پیش‌بینی کرده‌ایم، اما دانشگاه تمرکز خود را بر محورهای کلان و نقاط قوت خود قرار داده و بر تیم‌سازی در این حوزه‌ها تأکید دارد.
پیوند طرح‌ها با پایان‌نامه‌های دانشگاهی
رئیس دانشگاه خواجه نصیر در پاسخ به پرسش خبرنگار مهر درباره ارتباط این طرح‌ها با پایان‌نامه‌های دانشجویی گفت: طرح‌های کلان سه دسته هستند: دسته اول، طرح‌های پخته با بیش از ۱۰ پایان‌نامه یا رساله پیشین؛ دسته دوم، طرح‌های نوآورانه که سه تا پنج پایان‌نامه روی آنها تعریف می‌شود و دسته سوم، طرح‌های مبتنی بر نیاز بازار که ممکن است پایان‌نامه‌های کمتری داشته باشند اما همکاری صنعتی بیشتری می‌طلبند.
وی افزود: دانشجویان و فارغ‌التحصیلان، نیروی محرکه اصلی این پروژه‌ها هستند و استادان، محور تداوم فعالیت‌ها را تشکیل می‌دهند تا حتی پس از فارغ‌التحصیلی دانشجویان، مسیر تحقیقات و حل مسائل کشور ادامه یابد.