غزال زیاری: هشت ماه پس از وقوع این انفجار، گروهی از بازرسان شجاع وارد رآکتور شماره ۴ یعنی کانون اصلی فاجعه شدند. در آنجا صحنه‌ای عجیب و هولناک پیش روی‌شان قرار گرفت: ماده‌ای سیاه، به‌شدت داغ و مذاب که شبیه گدازه‌های آتش‌فشانی بود. این توده سخت، از طریق طبقات نیروگاه به زیرزمین نفوذ کرده و سپس جامد شده بود.
محققان این تودهٔ سخت‌شده را به دلیل شکل و رنگش “پای فیل” نامیدند؛ البته که این نام، میزان مرگبار بودن آن را توصیف نمی‌کند.
این ماده از ترکیبی از شن، بتن مذاب و اورانیوم تشکیل‌شده و به‌نام علمی کوریوم (Corium) شناخته می‌شود و یکی از خطرناک‌ترین مواد موجود روی کره زمین است. تا امروز تنها پنج بار در تاریخ و به‌صورت طبیعی چنین ماده‌ای شکل گرفته است.
پای فیل چقدر مرگبار است؟
زمانی که برای اولین بار این توده اندازه‌گیری شد، سطح تابش آن به حدود ۱۰ هزار رونتگن در ساعت می‌رسید. برای مقایسه، تنها ۵۰ تا ۱۰۰ رونتگن کافی است تا در انسان بیماری تابشی ایجاد شود.
طبق مقاله منتشره در مجله علمی Nautilus:
- ۳۰ ثانیه قرار گرفتن در معرض این ماده باعث سرگیجه و خستگی شدید می‌شود.
- ۲ دقیقه کافی است تا سلول‌های بدن شروع به خونریزی کنند.
- ۵ دقیقه مجاورت با این ماده، منجر به مرگ طی ۲ روز آتی خواهد شد.
با گذشت نزدیک به ۴۰ سال از این فاجعه، پای فیل هنوز هم به‌شدت رادیواکتیو است و حضور در نزدیک آن می‌تواند مرگبار باشد.
در این گزارش بیشتر درباره پای فیل بخوانید.
۵۸۵۸