تشنگی غزه؛ تراژدی آب در بحبوحه بمباران و محاصره کامل

وضعیت در نوار غزه به وخامت رسیده و بیش از ۲ میلیون نفر زیر بار جنگ و محاصره با بحران بی‌سابقه آب رو‌به‌رو هستند که بقای روزانه آنها را تهدید می‌کند. 

آنچه که پیش از تشدید اوضاع وخیم بود، اکنون به‌دلیل بمباران مداوم و تخریب گسترده زیرساخت‌های آبی، فاجعه‌بار شده است. 

یکی از گزارش‌های سازمان ملل واقعیت تلخی را آشکار می‌کند؛ بیش از ۹۷ درصد از آب آشامیدنی غزه به‌دلیل نفوذ آلاینده‌ها به ذخایر آب زیرزمینی، چه ناشی از پمپاژ بیش از حد آب آلوده که رژیم صهیونیستی انجام داده، چه نشت از شبکه‌های فاضلاب رو به فروپاشی به سفره آب زیرزمینی یا نفوذ آب شور آلوده به سفره آب زیرزمینی به میزان ۷۵ درصد برای آشامیدن یا مصرف انسان نامناسب است. 

در مقایسه با آن، باران طبیعی که از ۳۰ درصد از تجدید طبیعی تجاوز نمی‌کند. این وضعیت با بقایای مهمات رژیم صهیونیستی به منابع آب زیرزمینی، بیشتر تشدید می‌شود.

بحران آب غزه: اعداد و ارقامی که حکایت از درد و رنج دارد

واقعیت آب غزه، کمبود طولانی و عمیقی را نشان می‌دهد. درحالی که اشغالگران صهیونیست از پوشش تقریبا جهانی آب پاک (بیش از ۹۹ درصد) و همچنین کنترل قابل توجهی بر سفره‌های آب زیرزمینی برخوردارند، غزه با پوشش کمتر از ۱۰ درصد، در میان پایین‌ترین نرخ‌های دسترسی به آب در جهان قرار داشته و در وضعیت اضطراری دائمی آب قرار دارد.

بخش آب در غزه از کسری شدید بیش از ۱۲۰ میلیون متر مکعب در سال (حدود ۶۰ درصد از کل تقاضا) رنج می‌برد.

این منابع محدود با وقوع جنگ فعلی بار‌ها مختل شده‌اند و امروز، پس از تخریب شبکه‌های انتقال، به‌طور کامل قطع شده‌اند. 

براساس گزارش‌ها، بیش از ۸۵ درصد از شبکه‌های آب و فاضلاب غزه بمباران شده و جنگ باعث تخریب و آسیب به ۲ هزار و ۲۶۳ کیلومتر خط لوله و ۴۷ ایستگاه پمپاژ و همچنین توقف تمام عملیات تصفیه‌خانه‌های فاضلاب شده است.

درحال حاضر تنها ۳۰ درصد از چاه‌های آب غزه عملیاتی باقی مانده‌اند. ظرفیت کارخانه‌های آب شیرین‌کن درپی بمباران مداوم و کمبود برق و سوخت در غزه به پایین‌ترین سطح خود رسیده است. در نتیجه، منابع آب موجود برای مردم غزه ۹۵ درصد کاهش یافته است، به‌طوری که میانگین مصرف روزانه آب به ازای هر نفر به تنها ۳ تا ۵ لیتر رسیده است، که بسیار پایین‌تر از دست‌کم ۱۵ لیتر آستانه اضطراری است که سازمان ملل تعیین کرده است. 

آوارگان غزه: صف‌های طولانی و سفر‌های طاقت‌فرسا برای چند قطره آب

هزاران نفر از ساکنان غزه از آغاز تشدید درگیری‌ها فاجعه آوارگی را تحمل کرده‌اند که تنها رنج روزانه آنها را عمیق‌تر کرده است. 

صد‌ها خانواده که مجبور به ترک خانه‌های خود تحت بمباران شدید شده‌اند، اکنون با چالش طاقت‌فرسای جست‌وجوی آب در مناطق دوردست یا در پناهگاه‌های شلوغ و فاقد حتی ابتدایی‌ترین مایحتاج زندگی رو‌به‌رو هستند. صف‌های طولانی در نقاط توزیع آب و چاه‌ها به یک واقعیت روزانه تبدیل شده و افراد همواره در معرض حمله‌های هوایی هستند.

• بیشتر بخوانید:
• سکوت جامعه بین‌المللی در قبال طرح رژیم صهیونیستی برای آوارگی اجباری مردم غزه
• جنایت‌های رژیم صهیونیستی علیه غزه روی میز شانگهای

آب آلوده یک تهدید فوری و بلندمدت برای سلامت است. وضعیت سلامت در غزه به‌دلیل کمبود شدید آب پاک و اتکای اجباری به منابع آلوده برای آشامیدن و بهداشت (آن هم در صورت وجود) فاجعه‌بار شده است. این موضوع به شیوع گسترده بیماری‌های حاد مانند اسهال، عفونت‌های کلیوی، عفونت‌های دستگاه دفع و بیماری‌های منتقله از طریق آب و همچنین عفونت‌های پوستی منجر شده است. 

این خطر‌های سلامتی برای کودکان زیر ۵ سال که به‌طور ویژه در برابر سوءتغذیه، عفونت‌های روده‌ای و اسهال شدید آسیب‌پذیر هستند، شدیدتر است؛ این موضوع می‌تواند به کم‌آبی یا مرگ کودکان منجر شود. زنان باردار نیز به‌دلیل کم‌آبی و قرار گرفتن در معرض آب آلوده، با خطر سقط جنین زودهنگام، زایمان زودرس و کاهش تولید شیر مادر مواجه هستند. سالمندان نیز در امان نیستند، زیرا در صورت عدم وجود منابع آب ایمن و کافی، با افزایش خطر بیماری‌های کلیوی، نارسایی کلیه و چالش‌هایی در مدیریت بیماری‌های مزمن مواجه هستند.

تاثیر بحران آب بر امنیت غذایی و آوارگی اجباری

بحران آب در غزه نه تنها یک وضعیت اضطراری بهداشتی بوده، بلکه تهدیدی روبه‌رشد برای امنیت غذایی نیز محسوب می‌شود. 

تخریب شبکه‌های آبیاری کشاورزی، وضعیت اقتصادی شکننده فعلی را بدتر کرده و به‌دلیل کاهش شدید تولیدات کشاورزی و دامی، فقر و گرسنگی را در سراسر نوار غزه افزایش داده است. 

بهره‌وری کشاورزی در زمین‌های کشاورزی محدود موجود، در نتیجه استفاده از آب آلوده ۶۰ درصد کاهش یافته است؛ این درحالی است که زمین‌های کشاورزی به‌دلیل درگیری‌های مداوم یا برای کشت نامناسب شده‌اند یا در مناطق ناامن واقع شده‌اند. علاوه بر این، کمبود آب تمیز و سالم، آوارگی اجباری را تشدید کرده و بسیاری از ساکنان مجبور شده‌اند خانه‌های خود را در جست‌وجوی مناطقی که آب آشامیدنی در دسترس باشد، ترک کنند.

نقض فاحش حقوق بین‌الملل: سلب حق حیات 

هدف قرار دادن و تخریب منابع آب و زیرساخت‌ها در غزه، نقض فاحش حقوق بین‌الملل بشردوستانه است.

براساس پروتکل الحاقی اول ۱۹۷۷ کنوانسیون‌های ژنو، حمله به منابع ضروری برای بقای غیرنظامیان، مانند منابع آب، ممنوع است. سلب آب از غیرنظامیان براساس کنوانسیون چهارم ژنو، جنایت جنگی محسوب می‌شود و نقض آشکار ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر است. چنین اقدام‌هایی همچنین ممکن است براساس اساسنامه رم دیوان کیفری بین‌المللی، جنایت علیه بشریت محسوب شوند.

انتهای پیام/