۱۹ بهمن؛ نقطه‌ عطفی در مسیر مبارزه با گروهک منافقین

۱۹ بهمن در تقویم ایران با ۲ رویداد مرتبط مشخص شده است؛ ارتباطی که نه‌تنها تصادفی نیست، بلکه ربط‌های آشکار و ریشه‌داری را در خود گنجانده است.

در حالی که تا سال ۱۴۰۱ تقویم ایران در ایستگاه ۱۹ بهمن، از شبیخون به کانون گروهک تروریستی منافقین در سال ۱۳۶۰ و کشته شدن یکی از سرکردگان این گروهک بدنام به نام موسی خیابانی خبر می‌داد، همین تاریخ از سال ۱۴۰۱ تاکنون یادآور قطعنامه نمایندگان کنگره آمریکا در حمایت از گروهک تروریستی منافقین است.

اگرچه هر برگ از تقویم ایران در چهار دهه گذشته، یادآور نبردی مستمر علیه تروریست‌ها و در راس آن‌ها گروهک تروریستی منافقین است، برگ‌های حمایت شرم‌آور غرب و در راس آن‌ها آمریکا از منافقین نیز در تقویم ایران کم‌تعداد نیستند.

گذشته از کاسبی‌های دلاری مقام‌های مختلف آمریکایی از رویدادهای گروهک تروریستی منافقین، حمایت رسمی آمریکا از این تروریست‌ها موضوعی غیرقابل کتمان است.

رسانه آلبانیایی گزتا ایمپکت در مرداد سال جاری در گزارشی فاش کرد که آمریکا در تلاش است تا دولت آلبانی را به پذیرش آنچه واشنگتن حق تجمع و مشارکت سیاسی اعضای گروهک تروریستی منافقین خواند، وادار کند.

براساس این گزارش، آمریکا از دولت آلبانی می‌خواهد تا روندی را آغاز کند که افرادی که واشنگتن از آن‌ها با عنوان پناهندگان ایرانی یاد می‌کند، از حق مشارکت در زندگی سیاسی و اجتماعی آلبانی برخوردار شوند؛ مبنای درخواست یادشده آمریکا از آلبانی قطعنامه ۲۰ مارس ۲۰۲۴ (اسفند ۱۴۰۳) سنای این کشور است که به ادعای واشنگتن درپی به صدا درآمدن زنگ هشدار ناشی از تهدید‌های متوجه آوارگان ساکن اشرف ۳، تهیه شد.

قطعنامه کنگره آمریکا در حمایت از منافقین چیست؟

شماری از نمایندگان کنگره آمریکا با تصویب قطعنامه‌ای مملو از اتهام‌های واهی، حمایت خود را از گروهک تروریستی منافقین و سرکرده آن، به بهانه آنچه پشتیبانی از آینده ایران خواندند، مورد تاکید قرار دادند.

۱۶۵ نماینده کنگره آمریکا در قطعنامه ادعایی یادشده ضمن طرح ادعای نقض حقوق بشر در ایران، تلاش کردند با تاکید بر حمایت از منافقین، کارزار غربی تلاش برای احیای ناآرامی‌ها را ادامه دهند.

ارائه این قطعنامه ضدایرانی تنفس مصنوعی دیگری بود که آمریکا به پیکر روبه احتضار گروهک تروریستی منافقین داد.

این گروهک تروریستی آواره که براساس شواهد و مدارک برای ادامه بقای منحوس خود به دریوزگی حمایت از کشور‌های غربی مخالف ایران تن داده است، قطعنامه یادشده را «قطعنامه‌ای دو حزبی در حمایت از خواست مردم ایران»! خواند.

صدور قطعنامه یادشده در حمایت از گروهک تروریستی که دستش به خون هزاران ایرانی آلوده است و جنایت و خیانت را همزمان را در کارنامه سیاه جنایت‌کارانه خود دارد، فقط بخشی از مانع‌تراشی آمریکا، به‌اصطلاح مدعی مبارزه با تروریسم در مسیر مبارزه ایران با این پدیده شوم است.

جمهوری اسلامی ایران به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین قربانیان تروریسم در جهان طی بیش از چهار دهه گذشته، با جدیت برای مبارزه و ریشه‌کنی این بحران و در راس آن‌ها گروهک تروریستی منافقین اقدام کرده است.

این مبارزه که اکنون در شکل‌های مختلف ازجمله چالش‌های حقوقی در قالب برگزاری دادگاه رسیدگی به جنایت‌های گروهک تروریستی منافقین پیش می‌رود، ریشه در عزمی استوار و تلاشی چند دهه‌ای دارد.

یکی از برگ‌های مهم این مبارزه در ۱۹ بهمن ۱۳۶۰ رقم خورد، زمانی که موسی خیابانی، از سرکردگان گروهک تروریستی منافقین درپی عملیاتی ضدتروریستی در تهران به هلاکت رسید.

• بیشتر بخوانید:
• چرا کشور‌های غربی از مسیر اشتباه حمایت از تروریست‌ها خارج نمی‌شوند؟
• شبیخون به نفاق؛ روایت‌هایی دست اول از عملیات مرصاد

شبیخون به بزرگ‌ترین خانه تیمی منافقین

قطعنامه نمایندگان کنگره آمریکا در حمایت از گروهک تروریستی منافقین در حالی در ۱۹ بهمن ۱۴۰۱ صادر شد که در چنین روزی در سال ۱۳۶۰، ایران ضربه‌ای مهلک به بدنه گروهک تروریستی منافقین زده و پیامد‌های سنگینی را برای این گروهک رقم زد.

گروهک تروریستی منافقین پس از اعلام ورود به فاز مسلحانه در خرداد ۱۳۶۰، مجموعه‌ای از جنایت‌های هولناک تروریستی را در کشور انجام دادند.

انفجار مقر نخست‌وزیری در هشتم شهریور ۱۳۶۰ که منجر به شهادت محمدعلی رجایی، رئیس‌جمهور و محمدجواد باهنر، نخست‌وزیر وقت ایران شد؛ بمب‌گذاری در اتاق زیرین محل کار آیت‌الله علی قدوسی، دادستان کل انقلاب که به شهادی وی منجر شد.

گروهک تروریستی منافقین همچنین سه شهید محراب یعنی شهید آیت‌الله مدنی، شهید آیت‌الله اشرفی اصفهانی و شهید آیت‌الله دستغیب را به شهادت رساندند.

درپی این جنایت‌ها و ترور‌های کور و هدف قرار دادن شهروندان عادی، دستگاه‌های امنیتی ایران با تشدید کار‌های اطلاعاتی و امنیتی و با کمک مردم، موفق به شناسایی مخفی‌گاه‌ها و خانه‌های تیمی منافقین شدند.

این روند به انجام رشته عملیاتی منجر شد که ضربه‌های مهلکی را بر منافقین وارد کرد، اما مهم‌ترین ضربه همان عملیات ۱۹ بهمن علیه مرکزی گروهک و به‌اصطلاح قلب هدایت تشکیلات ترور منافقین بود.

در روز ۱۹ بهمن ۱۳۶۰ خانه تیمی مرکزی گروهک تروریستی منافقین در ایران، واقع در زعفرانیه تهران هدف عملیاتی قرار گرفت که به هلاکت موسی خیابانی، معاون مسعود رجوی، اشرف ربیعی، همسر او و آذر رضایی، همسر موسی خیابانی منجر شد.

در همان روز، سه خانه تیمی دیگر گروهک تروریستی منافقین نیز هدف قرار گرفتند؛ این رشته عملیات، بدنه باقی‌مانده گروهک تروریستی منافقین در ایران را به گستردگی هدف قرار داد.

ضربه مهلک به گروهک تروریستی منافقین در ۱۹ بهمن ۱۳۶۰ در حالی رقم خورد که مسعود رجوی، سرکرده منافقین در تابستان ۱۳۶۰ از ایران فرار کرد و موسی خیابانی عملا مسئولیت این گروهک در کشور را برعهده داشت.

موسی نصیر اوغلی معروف به موسی خیابانی، نویسنده بیانیه موسوم به «اطلاعیه سیاسی-نظامی شماره ۲۵» به تاریخ ۲۸ خرداد برای اعلام جنگ به جمهوری اسلامی ایران بود.

خیابانی که پس از فرار رجوی از ایران، سرکردگی منافقین را در ایران برعهده داشت، در روز ۱۹ بهمن ۱۳۶۰ خانه تیمی محل استقرار خود را در محاصره دید.

او در حالی که قصد داشت با یک خودروی ضدگلوله از مهلکه بگریزد، با اصابت گلوله‌ به هلاکت رسید و به این ترتیب دفتر زندگی تروریست مورد اشاره بسته شد.

انتهای پیام/